6.29.2010

i will make you laugh

ανακάλυ Ψ η 19

ξεγυμνώνεσαι μ' όλη σου την αλήθεια
και δεν σε νοιάζουν οι ανασφάλειες των ματιών που σ' αντικρύζουν

υποκύπτω 17

τα σύννεφα
τα σύννεφα
τα σύννεφα
κι ένας ήλιος ανάμεσα
ανάμεσα
ανάμεσα
τα σύννεφα
κι ο ήλιος
ανάμεσα
κι εγώ
κι εγώ
παιδί που γελάει
ανάμεσα
στα σύννεφα
στα σύννεφα
κι ο ήλιος
κι εγώ
ανάμεσα
με ένα χαμόγελο για να κοιμάται το παιδί
μ' όνειρο
μ' όνειρο
μ΄όνειρο
τα σύννεφα
τον ήλιο
κι εγώ
και το παιδί
και τ' όνειρο

τα πόδια μου στο χώμα
κι ένας κόσμος η καρδιά μου

κοίτα με στα μάτια

κόκκινο 7

γκρίκ άιντολ άμστελ πακοτίνια νιβέα κι ένα παρολίγο στραμπούληγμα στη γλώσσα

6.25.2010

έτσι

σκέπαζες τα πόδια σου στην άμμο
και δάκρυζες
μετά μεγάλωσες
και ξέχασες όσα μέσα στην άμμο θυμήθηκες

και τώρα μη λυπάσαι
έτσι φτάνουν τα κύματα στην ακτή
ένα δρόμο
ένα
δρόμο


6.24.2010

προς εσένα 17

ίσως αν με κρατούσες από το χέρι
κάτω από τον ουρανό
μέσα στο κενό
ανάμεσα σ' αυτό και σ' εκείνο
πριν από το θάνατο
σίγουρα πριν από το θάνατο

να 'ταν πιο αληθινό το αληθινό
δηλαδή να 'ταν υποφερτό
έστω για λίγο

μπορεί μια ολόκληρη ζωή
να στηριχτεί σε ένα τοσοδούλικο λίγο
και μην ρωτάς από που το ξέρω
δεν το ξέρω
μόνο το πιστεύω
για να 'ναι υποφερτό αυτό το ολόκληρο
αυτό, να αυτό που θα 'ναι η ζωή μου

the left and the right eye of...










αποκάλυ Ψ η 21

είμαι φοβισμένος

το καλοκαίρι προδίδει την απουσία μου

6.21.2010

ΔΗΛΩΣΗ 27

όταν ο ύπνος είναι μια ύπουλη λύση

έχω μόνο σύμμαχο τα νύχια μου

αργά και προσεκτικά 15

μέσα στον πανικό μου καταμετράω τις απώλειες
μικρά παιδιά που προσπάθησαν να σηκώσουν κεφάλι
επιστρέφοντας βράδυ σπίτι
μην έχοντας ούτε μια αγκαλιά να τα παρηγορήσει
ούτε ένα πιάτο φαΐ να τα χορτάσει

κι η μέρα μου τελειώνει
κι η νύχτα αφιλόξενη για λογαριασμούς των ανθρώπων
υποφέρω την απραγία μου
σβήνοντας το φως σ' ένα ένα τ' άστρα τ' ουρανού

emerging

υποκύπτω 16

όταν θα επιστρέψεις μετανιωμένος

θα σε αγκαλιάσω

ολοκληρώνοντας την εκδίκησή μου

κι όλα θα μπορούν να αρχίσουν πάλι από την αρχή

αποκάλυ Ψ η 20

θα με παρακαλούσες αν ήξερες

ελέγχω την ατάραχη ρουτίνα σου

πλησιάζουν οι μέρες που θα τελειώσει η υπομονή μου

θα με παρακαλέσεις γονατιστός όταν θα μάθεις

και θα σου επιστρέψω όλη τη συμπαγή αναλγησία που μου δίδαξες

6.18.2010

ΔΗΛΩΣΗ 26

μην με εμπιστεύεσαι
δεν είμαι αυτό που φαίνομαι

6.15.2010

άλλο η σπίθα κι άλλο η φωτιά

και θα χορεύω σάρκινο τσιφτετέλι πάνω σε κάθε πουλημένη αγάπη
και τα ξυπόλυτα πόδια μου θα ματώνουν πάνω στα κομμάτια γυαλιά που σκόρπισαν
και οι καύλες μου θα 'ναι περήφανες και τα χείλη μου σφιχτά δεμένα και τα μάτια μου στα σύννεφα δοσμένα

χόρεψε ψυχή μου και δικαίωσε το σώμα σου

οι μέρες είναι μετρημένες
και χατίρια δεν θέλω

χώμα στα πόδια μου

και ήλιο στην καρδιά μου

όνειρο θα πω πως έζησα
και σταμάτησα να φοβάμαι την πρώτη φορά που πέθανα

χόρεψε ψυχή μου και πυρπόλησε το σώμα μου

σου χτυπούν παλαμάκια τα πουλιά
και χύνει κρασί στα πόδια σου ο θάνατος

χόρεψε ψυχή μου και γίνε σώμα
γίνε το σώμα μου

αργά και προσεκτικά 14

θα σε κοιτάζω στα μάτια

όσο τα κρατάς επίμονα σφιχτά κλεισμένα

μαντεύοντας τις άτακτες κινήσεις των βολβών σου


όταν θα κουραστείς μέσα στα πολλά χρόνια που θα ζήσεις

σαν μωρό από το κεφαλάκι σου θα σε κρατήσω

και θα σ' ακουμπήσω πάνω σ' ό,τι ποτέ δεν είπαμε

και θα τραβήξω τη θάλασσα να σου σκεπάσει τις πατούσες

και θα δακρύσω χαρούμενος

και συγνώμη που δεν βρίσκω άλλα λόγια να μ' ομολογήσω

6.14.2010

ερ Ω τηση 18

- τι κοιτάζεις; δεν θα πέσω

καρφιτσωμένος στην αιχμή ενός αντίου

- τι κοιτάζεις; δεν θα πετάξω

βυθισμένος στη γυάλα μιας υπόσχεσης

Θα βρεθούμε έξω απ' αυτή τη σελίδα


με μια υπόσχεση ίσως κάποιος να πεθαίνει πιο εύκολα

ανακάλυ Ψ η 18

στους δρόμους της πόλης γαντζώνεται το δέρμα μου
σημάδια μιας αβέβαιης διαδρομής
το σκυλί στην είσοδο του σπιτιού
θα μου γλύψει τις πληγές
κι ο ύπνος θα απαλύνει τις μνήμες

έχω όση φροντίδα χρειάζομαι
μέσα σ' αυτό το αφιλόξενο τοπίο

η παρουσία

αποκάλυ Ψ η 20

το μπάσταρδο που έχω μέσα μου

δεν θέλω να το σπιτώσω

6.13.2010

πειραχτήρι 12

ψυχούλη μου
θα σου πάρω καινούρια φανέλα
που θα 'χει έτοιμες τρύπες στις μασχάλες
να μη χρειάζεται να περιμένουμε τον χρόνο


ας κάνουμε και μια σκανταλιά

παρότρυνση 18

καλύτερα να με φιλήσεις στο μέτωπο
και να μου πεις την πιο γλυκιά καληνύχτα του κόσμου
μιας που ακόμα πιστεύω σε αυτά τα "πιο ... του κόσμου"

τα χείλη μου δαγκώνω

λογική ακολουθία 11

Όχι δεν έπρεπε να δραπετεύσω, έτσι κι αλλιώς είμαι περιττός, αλλά αυτός ο παλιός γνώριμος του μετρό με καλούσε ξαπλωμένος πάνω στις ράγες της διευκόλυνσης. Ποιος γνώριμος; Εγώ ήμουν. Ο Άγνωστος. Κι άφηνα τα βαγόνια να με τεμαχίζουν. Και γέλαγα με τις τύψεις των δελτίων ειδήσεων. Στην σακούλα των απορριμμάτων που με περισυλλέγανε έμαθα να ανασυντίθεμαι με την ησυχία μου.

Τι λαίμαργη χαρά! Ω, θέε μου! Με δίδαξες από μικρό παιδί όταν μου εκμυστηρεύτηκες σαν σφαίρα στο κεφάλι ότι είμαι ολόκληρος ο κόσμος. Και εσύ είσαι το παιχνίδι μου. Ακόμα έχω τη γεύση της γλώσσας σου στο λαρύγγι μου. Ακόμα γελάω με τα χάλια σου. Ακόμα τεμαχίζομαι. Ακόμα σε δικαιώνω. Σαραβαλιασμένο μου παιχνίδι!

Κι η θλίψη είναι σαν την κουράδα. Λίγο ήλιο θέλει και υπομονή για να σταματήσει να βρωμάει.

Δραπέτης εκ γενετής, είμαι το εν δυνάμει θύμα του θυμού. Είμαι λεία. Είμαι μια αλήθεια περιττή σαν κουνούπι. Αλλά θέλω και γω να ζήσω. Και το νερό δεν είναι αίμα. Και το αίμα δεν είναι κόκκινο. Και το κόκκινο είναι μία σύμπτωση.

6.09.2010

κόκκινο 6

μάζεψε τα δόντια σου

ζώο

θα προδοθείς

να χα μια πιστα και πολλα λουλουδια

ο ετεροχρονισμένος πόνος

θα μου πεις τι σημαίνει "αισθηματίας";
είναι κακιά λέξη;
δεν θέλω να πονέσω

εγώ είμαι "αισθηματίας";
σου μοιάζω για τέτοιο πράμα;
δεν θέλω να πονέσω

νιώθεις φόβο δίπλα σ' έναν "αισθηματία"
εμένα με φοβάσαι;
δεν θέλω να πονέσω

εντάξει, τέρμα οι ερωτήσεις
μπορείς να με γαμήσεις τώρα
κι ας πονέσω μετά


ΔΗΛΩΣΗ 25

ΟΥΤΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
ΟΥΤΕ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΤΖΙΡΙΤΖΑΝΤΖΟΥΛΑ
ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΣΩΣΕΙ

6.08.2010

μονορούφι 9

μία μέρα λιγότερη από τις πόσες και τις τόσες χαζομάρες μέσα σε συνθήκες άπληστες εκ φύσεως και διαστρεβλωμένης συνειδήσεως να μουσκέψουν οι πατούσες μου με θαλασσινό νερό που ξεραίνει και καίει αργά το δέρμα να φανούν τα κόκκαλά μου λευκά σαν το τίποτα που λερώνει με το παραμικρό ψέμα για να καλύψει τη γύμνια του μπροστά στις κάμερες των ματιών τους των επιθυμιών και των αποδοτικών ανταλλαγών εξού και φτου και πάλι από την αρχή να μαρτυράω των φίλων μου τις κρυψώνες για να αποδείξω πόσο μαλάκας είμαι από την αρχή που δεν λογαριάζω κανένα τέλος που δεν αποδεικνύω την υπόστασή μου που περιορίζομαι χωρίς αιτία και μονοπολώ τη θλίψη αιώνων διατηρημένη στην εκφορά των λέξεων.

ενασωμα4

αντιγραφωμιαευχηψυχαναγκαστικουκαιαντικοινωνικουανθρωπουπαρατηρωντασμιακανουριααισθησιακηλαμπαχαμηλησκαταναλωσησναειναιαναμμενηπανωστοτραπεζιεχοντασξεχασειοτιταολοκαινουριαικεαεπιπλαμουμεειχανεντρυφησειστηνανυπομονησιακαισανφοβισμενοσμαλακασξεστομιζωπαρακλησηγελοιατουλαχιστονκανενασαταναμουεζησαμηνεχοντασναδακρυσωουτεγιαενακιτρινοφυλλοτοφθινοπωρο

my little cloudy dragon

θυμάσαι 9

κάτω από την ομπρέλα
κι ένας δρόμος
και γέλια
κι ένα γρήγορο αντίο
κι ένα σιωπηλό σ' αγαπώ

να μην αφήσει σημάδι
ένας όρκος υποτελής
και μια ελπίδα ύπουλη

6.06.2010

επι Θ υμία 20

ξύπνησα καταλάθος χωρισμένος στη μέση
και παρατηρώ σαν αποβλακωμένο
την ευάλωτη κατασκευή μου

θα 'θελα να ξέρω τι σκεφτόμουν όταν γεννιόμουν



θέλω να κάνω γαλάζιο εμετό

και μετά να με νανουρίσεις χαϊδεύοντάς μου τα μαλλιά

6.04.2010

κάτι σαν υπόσχεση

σταυρουδάκι στο λαιμό
κι ένα σημάδι πάνω από το φρύδι
τρεις ελίτσες μικροσκοπικές στην κοιλιά
σαν την καρδιά του Ωρίωνα

άκουγα τον ήχο της αναπνοής σου
που ταξίδευε από την ανυπαρξία

άθελά σου σ' έπιανε ο ύπνος
κι ήσουν ανυπεράσπιστα όμορφος
έτσι νεκρός

όταν θα ξανανοίξεις τα μάτια σου
θα 'ναι η σειρά μου να πεθάνω

επι Θ υμία 19

διάφανος να γίνω
να με διαπερνάει το φως
δίχως τύψεις

6.02.2010

ΔΗΛΩΣΗ 24

στο τέλος δεν θα 'μαστε ίδιοι
αλυσοδεμένοι με τις νίκες και τις ήττες μας
θα μοιάζουμε με χελώνες

στο τέλος δεν θα 'μαστε εμείς
οι νίκες και οι ήττες μας
αλυσοδεμένες με το σώμα μας

στο τέλος θα υπερισχύσει ένα άθραυστο καβούκι

πόσο μισώ αυτή τη λέξη
πόσο μ' αγαπάει αυτή η λέξη

όχι το καβούκι
το άθραυστο
που υπόσχεται πολλά
πάρα πολλά


ΚΑΙ ΤΙ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

6.01.2010