8.26.2010

8.25.2010

λογική ακολουθία 13

ψαχουλεύω λίγα κέρματα στην τσέπη μου
μετά από δύο χρόνια είναι τρύπια κι όλο το ξεχνάω
ήδη από τώρα
και χάνω τα λίγα κέρματά μου
πάνω από το πεζοδρόμιο κάτω από την άσφαλτο
μέσα στις σόλες των περαστικών έξω από τον χρόνο που διαβαίνει

φιλιά δεν σώθηκαν

αστέρια λερώθηκαν

ύπουλα τα μάτια που μ' αγγίζουν

αγκομαχώ για λίγο ουρανό

8.23.2010

αργά και προσεκτικά 17

ούτε τα ξενύχτια πάνω από το προσκέφαλο

ακέφαλο σχήμα

ερωδιός

μόνο το όνομα γνωρίζω
το σχήμα το υποψιάζομαι
την ουσία την αγνοώ

δεν έχει σημασία, λέω τώρα εγώ
εσύ θα μεγαλώσεις και θα πεθάνεις πριν από μένα, λες

φιλιά στα δάχτυλα που μ' αρέσουν και ένα κεφάλι έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου ανεμίζει σαν μια μπάλα άμμο και χάνεται, δηλαδή σκορπίζει για την ακρίβεια

κάτω από τη γλώσσα μου κρύβεται λίγη ζωή ακόμη
τόση όση χρειαστεί
και συ όπως και γω ξυπνάμε χωρίς να αλλάξουμε πλευρό

τώρα πλησίασε κι έλα κοντά μου
άλλη μια αγκαλιά θα σου χαρίσω
στο μάγουλο θα σε αγγίξω
όμορφη σιωπή στα μάτια μας κυματίζει

μικρέ μου κατεργάρη
ευτυχώς που τίποτα ανάμεσά μας δεν είναι εύκολο

8.18.2010

παρότρυνση 20

να μη μου τα λες όλα
μόνο
να μου λες γι' αυτά που δεν θες να μου λες

και κάποτε θέλω
να μην υπάρχει κάτι που δεν θα θες να μου πεις

τώρα
πες μου ότι θα προσπαθήσεις
κι ας είναι αυτό το πρώτο που δεν θες να μου πεις

χαζούλη μου
ας είναι αυτή μια αρχή
ανόητη κι απλή

8.02.2010

ο Γρηγόρης κι ο Πασχάλης (και) για μένα

σηκώνει τα χεράκια του για να φτάσει το χερούλι της πόρτας
προσπαθεί να μην κάνει φασαρία κι έχει γυμνά τα ποδαράκια του
είδε ένα όνειρο και φοβήθηκε
σαν να μην πρόλαβε να πει ένα σ' αγαπώ με τρεις λέξεις