12.31.2010

πειραχτήρι 16

μέσα από την καρδιά μου
εύχομαι
το νέο έτος να φέρει σε όλους μας
αυτό που μας αξίζει



12.30.2010

ΕΞΟΔΟΣ - όσα με λόγια δεν μπορώ να μιλήσω



ΑΓΑΠΑΩ
ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ





ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΩ

επιθυμία 25

θα είμαι λίγο 'κει, πιο πέρα
όπως πάντα άλλωστε

πότε πλησιάζοντας
πότε απομακρύνοντας
ποιος μπορεί να πει με σιγουριά;

κουβαλώντας πάντα μια ευχή στην πλάτη μου
που καμπουριάζει
όλο και πιο πολύ
μέχρι να ερωτευτούν
τα μάτια μου
τα δάχτυλα των ποδιών μου

απο ΚΑΛΥΨΗ 29

δεν μιλάω σε κανέναν για τις πεταλούδες που δεν άντεξαν το ψύχος

μπορεί στο άκουσμα αυτής της σιωπής να με κοιτούσες παράξενα

κι έχω ένα πρόσωπο ολόκληρο να με κοιτάει κατάματα

και γελάει, όπως τα μωρά σαν τα κοιτάξεις πολύ ώρα με σοβαρό βλέμμα

θα 'ρθει ο άνεμος καλπάζοντας πάνω από βουνά και θάλασσες
και θα ξεχυθεί αρτσούμπαλα πάνω στις κόκκινες πέτρες που κρατάνε τον ρυθμό
κι εγώ
όπως εσύ
όπως κάθε εγώ
και κάθε εσύ
βυθισμένος μέσα στην ανημποριά
θ' αρχίσω πάλι να τραγουδώ
σαγηνεύοντας το φως που ανέκαθεν περιφρονούσε τον άνθρωπο

12.27.2010

what has left and will never vanish

θυμάσαι 14



μέσα σε ένα μικρό μικρό δωμάτιο
τα πιο αληθινά χριστούγεννα της ζωής μου
εγώ κι εσύ
κάποτε

έτσι φτιάχνονται οι μύθοι
από το μικρό κι ασήμαντο
που στοιχειώνει

χρόνια πολλά σε τρεις πράξεις (red)


χρόνια πολλά σε τρεις πράξεις (green)



χρόνια πολλά σε τρεις πράξεις (blue)

προς εσένα 21



δεν έπαψα να 'μαι φίλος σου
μόνο για τον έρωτά μου ντράπηκα

και τώρα που 'χουν περάσει χρόνια πολλά
τα χρόνια μου πολλά σου στέλνω
σαν ευχαριστώ που ήσουν εκεί
στις πιο σκοτεινές στιγμές μου


12.23.2010

τρία δεντράκια κάθουνταν



επιθυμία 24

έχει μεγάλη καρδιά
κι οι γιατροί λένε ότι αυτό είναι αρρώστια
και 'γω δεν τους καταλαβαίνω
αφού όλο χαμογελάει

σήμερα μου έκανε ένα δώρο
και ξέρω ότι ήταν μέσα από την μεγάλη του καρδιά
και το έκανε και σε άλλους
χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα
και γω δεν ζηλεύω καθόλου λόγω μίας σπάνιας ασθένειας
αλλά επειδή ντρέπομαι λίγο για αυτό 
κάνω ότι του κρατάω μούτρα για να μη με πάρουνε χαμπάρι

και ξέρω ότι θα ντρέπεται λίγο κι αυτός
αλλά έχει μεγάλη καρδιά και δεν τον νοιάζει και πολύ
είναι χριστούγεννα κι έχει πολύ αγάπη να δώσει
κι οι γιατροί του λένε όλο να μην κουράζεται
και να μην αγχώνεται γιατί έχει μεγάλη καρδιά και μπορεί να πάθει κάτι
αλλά αυτός επειδή έχει μεγάλη  καρδιά κάνει πάντα του κεφαλιού του
γιατί αγαπάει τον κάθε ένα ξεχωριστά κι όλους μαζί
όσους ξέρει κι όσους δεν ξέρει
όσους λίγο τους άγγιξε κι όσους θα αγγίξει

θα θελα μόνο να του πω ευχαριστώ
αλλά στα παιδιά με τη μεγάλη καρδιά
δεν πρέπει να λέμε τέτοια πράματα
γιατί όπως λένε οι γιατροί μπορεί να πάθουν τίποτα

εγώ έτσι ήθελα ένα ευχαριστώ να του πω χωρίς φυσικά να του το πω
γιατί χάρη σ' αυτόν έμαθα να αγαπώ πιο πολύ
με την μικρή καρδιά που έχω
και δεν κινδυνεύω από τίποτα όπως λένε οι γιατροί

12.22.2010

προς εσένα 20



δώσε μου τις κόκκινες μπάλες
κάτω κάτω τις μεγάλες
και προς τα πάνω τις πιο μικρές
και το άστρο
θα το δώσω στον μικρό τον αδερφό μου
κι εσύ μην κλάψεις
είναι Χριστούγεννα
και σου συστήνω τον εαυτό μου


από τον Φοίβο (και) για μένα

Χριστούγεννα

Δεν περιμένω όμως τίποτα πια
Τον Αι Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά
Κι είν' ένας πρώην Έλλην αριστερός
Ένας θνητός
Με τ' όνειρό του δίχως στέγη καμιά
Και το ανοιξιάτικο κορίτσι  μαμά
Πλακώνεται απ' τη συνταγή την παλιά
Οι μυρωδιές θυμίζουν κάτι βαρύ
Κάποια πληγή
Που απλώς δεν θέλουμε ν' ανοίξει ξανά

Χριστούγεννα

Τα πλεϊμομπίλ μου είν' εξαιτίας μου κουτσά
Σβησμένα στη σαμπάνια βεγγαλικά
Ίσως για κάποιους νά 'ναι ακόμα γιορτή
Μα ποιοι είν' αυτοί;
Ζουν σε θερμοκοιτίδες ή σε χωριά;

Χριστούγεννα

Κι ό,τι αρχίζω μου πηγαίνει στραβά
Πάντα με πάει σ' ενός σταυρού τα καρφιά
Και πότε-πότε τα καρφώνω κι εγώ
Σε άλλον αμνό
Έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα 'ναι ξανά

Χριστούγεννα

Κι εσύ τι θες απ' τη ζωή μου ξανά;
Με τα λαμπιόνια σου τα θανατερά
Και το φιλί σου πάντοτε αποδεκτό
Πως σε μισώ
Θες νά 'σαι η ίδια και ν' αλλάζω εγώ
Με θες προσωπικό σου δημιουργό
Μη λες πως μοιάζω με τον Ντόναλντ εγώ
Λάμπω εγώ
Μα μ' ένα σπότλαϊτ που δε μου είναι αρκετό

Χριστούγεννα

Τι φταίω που αν λείπεις η ζωή μου διψά
Το γαϊδουράκι της τραβάει αργά
Να βρει ένα πανδοχείο νυχτερινό
Να 'ναι ανοιχτό
Ή έστω μια φάτνη να χωράει το κενό

Χριστούγεννα

Χωρίς αυτά ο χρόνος δεν ξεκινά
Βοσκούς μαζεύω, μάγους από μακριά
Γιορτάζω για ν' αλλάξουμε οριστικά
Χρόνια πολλά
Χωρίς να προσποιούμαι τίποτα πια






κάτω από το δέντρο
σαν δωράκι κουλουριασμένο
κοιμάται το παιδί που δεν μεγάλωσε
κι ονειρεύεται ένα αγόρι
με μάτια υγρά
σε μια μεγάλη αγκαλιά

υποκύπτω 20

μικρό μου αγόρι
τώρα μεγάλωσα
κι έβγαλα δόντια λευκά
και δεν κρύβω γυμνή σοκολάτα στις τσέπες μου
μικρό μου αγόρι αντί βροχή να μου φέρεις
μικρές μικρές κόκκινες πέτρες
να  σου ζωγραφίσω τη ροή του πόνου
κι απόλαυσα την επίμονη φωνή σου - μην ξεγελιέσαι
δεν είμαι από κάρβουνο ούτε περπατώ πάνω σ' ένα παράπονο
αγόρι που κυλιέσαι στο χαλί ανάμεσα στα πόδια των γονιών σου
τώρα έφυγα από το σπίτι
και φόρεσα τα παπούτσια μου ανάποδα
ν' αποφεύγω τις ευθείες που με ζαχαρωτά με δελεάζουν σε κάθε μια στροφή

12.21.2010

ανακάλ ΥΨΗ 26

καμιά φορά τα πράγματα είναι πολύ απλά

δηλαδή απροσδόκητα δύσκολα


12.19.2010

12.18.2010

απο ΚΑΛΥΨΗ 28

οι φίλοι μου αισθάνονται αμήχανα τα χριστούγεννα
αποφεύγουν να με κοιτάξουν στα μάτια
μιλώντας ακατάπαυστα για τον καιρό τις τιμές και την κρίση
προσπαθώντας με δυσκολία να χαμογελάσουν
μην τύχει και παρεξηγηθούν

είναι χριστούγεννα
κι οι φίλοι μου δεν μπορούν να υποκριθούν το χαμόγελο που απαιτείται
μέσα στα χιλιάδες λαμπιόνια που γρήγορα θα σβήσουν
απαλλάσσοντας τους ανθρώπους από ένα μουχλιασμένο φως
που λερώνει τις καρδιές τους

είναι χριστούγεννα
γονατισμένα
ντροπιασμένα
σαπισμένα
εξαρτημένα

λογική ακολουθία 17

με τόσα λαμπιόνια παντού
πως να μην είσαι πιο χαρούμενος

είναι χριστούγεννα
οι βιτρίνες στολισμένες
οι δρόμοι στολισμένοι
τα σπίτια στολισμένα
οι άνθρωποι στολισμένοι
είναι χριστούγεννα
πως γίνεται να μην είσαι πιο χαρούμενος

κόσμος στους δρόμους πιο χαρούμενος
αμάξια στους δρόμους πιο χαρούμενα
χαμόγελα πιο χαρούμενα κι από τα χαρούμενα
είναι χριστούγεννα
λαμπιόνια παντού
πως να μην είσαι πιο χαρούμενος

12.17.2010

ερ Ω τηση 20

μυρίζεις άσχημα

όπως μυρίζει ψόφιο ζώο την τρίτη μέρα

άπλυτη ντροπή - πως τολμάς να με πλησιάζεις

ΔΗΛΩΣΗ 29

ήσυχα κάθομαι και δεν ζητάω πολλά

εσύ όμως καλού κακού κράτα αποστάσεις

12.15.2010

when the eyes defy me

ανακάλ ΥΨΗ 25


είναι κι ο έρωτας
ένας άλλος τρόπος
να πεθάνει κανείς


αργά και προσεκτικά 19

είναι
γιατί πάντα είναι
πρώτα από όλα
ολόκληρες οι λέξεις
που έρχονται πρώτες από όλες
στο στόμα να προδώσουν

είναι
γιατί πάντα θα 'ναι
το χρώμα μιας μέρας
που δεν ξεθωριάζει σαν κλείνεις τα μάτια
και γέρνεις το κεφάλι πάνω σ' έναν ήλιο
που δεν αντέχει πια

είναι
μόνο είναι
μια στιγμή
που δεν χορταίνει 
ολόκληρους αιώνες
να καρτερεί την ανάμνηση
μιας καρδιάς
που είναι
μόνο είναι
το ταμπούρλο του Θεού

12.14.2010

από τον Νίκο (και) για μένα

Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές
κι ήταν η σχέση μας αυτές
χάιδεψέ τες αν τις δεις ποτέ

Κι έπειτα το χρόνο μέτρησα να δω
αν προλαβαίνω να σου πω
από εμένα πόσα δεν μπορώ

Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
κι εγώ...εσένα

Κι αν μείνει τ' όνειρο μισό
κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό
ένα να να λες σαν να'ναι χθες
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές...

Έψαξα
έτσι ένα ψέμα σου να βρω
να μην μπορώ να τ' ανεχθώ
και δεν βρήκα ούτε ένα

Κι έπειτα
μέτρησα πάλι για να δω
αν είν' τα λάθη μου εδώ
και δεν έλειπε κανένα..



ήταν που ύπνος δεν μ' έπιανε
κι έζησα μια ολόκληρη ζωή μαζί σου
μέχρι να ξημερώσει

ανακάλ ΥΨΗ 24

σε κάθε όχι

ένα ναι ξενιτεύεται στα όνειρα

12.13.2010

δια ΛΟΓΟΙ 10

σφίγγω τα δόντια
τόσο σφιχτά που νιώθω να σπάνε μικρά
μικρά κομματάκια

αποφεύγω τις ομολογίες
μιλώντας συνεπαρμένος για τις
καιρικές μεταβολές που συντελούνται
πάνω από το κεφάλι μας

-αλήθεια;
-δεν θα μπορούσε να 'ναι ψέματα
-αναγκαστική αλήθεια
-δεν μοιάζει με ένα ΠΕΛΩΡΙΟ ψεματάκι;
-οχι
-μου θύμωσες;
-οχι
-θέλω να σε γνωρίσω στους φίλους μου
-είναι όμορφοι;
-είναι φίλοι μου
-πόσο νερό μπορείς να πιεις;
-όσο αντέχεις να 'χεις τα μάτια σου κλειστά
-σε φοβάμαι
-κι εγώ

12.12.2010

without my eyes

υποκύπτω 19

αλητεύω πάνω
σε
ά-
καμπτους δρόμους

δι-
ηγούμαι στη νύχτα
τα παρα-
μύθια της ημέρας για
να κοι-
μηθεί πριν την προ-
λάβει ο ήλιος την ανατολή

κι όλο δεν προ-
φταίνω να σου ε ξ η γ ή σ ω

12.05.2010

επιθυμία 23

να σε δω να μεγαλώνεις

σ' αυτό το σώμα πια

να μη χωράς

12.04.2010

ανακάλ ΥΨΗ 23

ένα μικρό μικρό κομμάτι μέσα μου

χωράει ολόκληρο τον κόσμο

μη μου στερείτε τη μορφή μου

αποκάλυ Ψ η 27

το πρόσωπο πάνω στο πρόσωπο
ελαφρά μετατοπισμένο
ακόμη πιο ελαφρά χαραγμένο
διάφανο
πέπλο

κατά τον απόπλου
χιλιάδες φίδια ακολούθησαν τα ίχνη
και ξοπίσω ελάφια χαρούμενα
και αμάξια με την όπισθεν και χειρόφρενο τραβηγμένο
σε μια μεταδοτική παραζάλη

δεν κράτησε για πολύ
ο χαφιές ήταν ανάμεσά μας
μ' ένα αδερφίστικο βήχα
πρόδωσε τη θέση μας

πλάκωσε άγριο φως
κι όλα χάθηκαν μέσα σ' απροσδιόριστο λευκό

12.03.2010

από τον Θάνο και τον Γιάννη (και) για μένα

Βαθύ βαθύ το πέσιμο
βαθύ βαθύ το ανέβασμα
το αέρινο άγαλμα κρουστό μες στ`ανοιχτά φτερά του
Βαθιά βαθιά η αμείλικτη ευεργεσία της σιωπής
τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης
όπως ταλαντεύεσαι μες στο ίδιο σου το κύμα
ανάσα ωκεανού, ανάσα ωκεανού, ανάσα ωκεανού.
Βαθύ βαθύ το πέσιμο
Βαθύ βαθύ το ανέβασμα.



πλάι στο κύμα κάτι ψιθύρισα 
και τ' άκουσες μόνο εσύ
αγκαλιαστήκαμε σφιχτά
και χωρίσαμε

I shouldn't fear

ανακάλυ Ψ η 22

ραντεβού σ' ένα δρόμο που είχε όνομα
μέσα σ' ένα αμάξι μ' αναμμένα τ' αλάρμ
κι ένας προορισμός που ήταν ήδη επιλεγμένος
μέσα από μια καθοδήγηση πάντοτε θηλυκού ήχου

πάτησες γκάζι
σαν να μ' ένοιαζε ποτέ η ταχύτητα
ήθελες να προλάβουμε τις στροφές
ήθελα ν' αποφύγουμε τις λακούβες

στο ενδιάμεσο
άνοιξα το παράθυρο
έφτυσα την τσίχλα μου στα μαλλιά ενός περαστικού

στο ενδιάμεσο
άνοιξες το ραδιόφωνο
σιγοψιθύρισες ένα τραγούδι δίχως λόγια χωρίς να με κοιτάς

είπαν ότι σε παραπλάνησε μια ευθεία
είπαν ότι με διατάραξε μια ομαλότητα

ραντεβού σ' ένα δρόμο μέσα σ' ένα αμάξι
αρκούν για να εκτροχιάσουν έναν προορισμό

περισυλλέχτηκαν κουβαριασμένες προσδοκίες 
μη αναγνωρίσιμες

12.02.2010

θυμάσαι 13

καλώς ήρθες μουρμουρίζει ένας αισθησιακός ερημίτης
με τον ίδιο τόνο που σε αποχαιρετούν οι αριθμοί

κι εγώ που απαριθμούμαι
αμύνομαι υπέρ ονείρων απατηλών
κι έρωτος σαρκοφάγου

κι εγώ που δεν αθροίζομαι
αντιστέκομαι στη λήθη του ροχαλητού σου
και των υποσχέσεων που ταίριαζαν ωραία με τα μάτια σου

σ' αγάπησα χαζούλη και δεν ξέρω αν θα μάθω ποτέ αν σημαίνει κάτι αυτό

είπες
αν έχουν όνειρα οι αριθμοί
θα ονειρεύονται μέρες, μήνες, χρόνια

τη μέρα που σε γνώρισα
πόσες φορές σε φίλησα
πόσες σε πρόδωσα

κι αν έχουν όνειρα οι αριθμοί
ήταν 5 τα χρόνια
και το 3 μας ήταν ήδη αρκετό
κι ό,τι περίσσεψε γέννησε εφιάλτες
με κωδικούς, λογαριασμούς, τιμές
κι αριθμημένες πληγές νεκροτομημένου σώματος

καλώς ήρθες φωνάζει ένας αισθησιακός ερημίτης
με τον ίδιο τόνο που σε καλωσορίζει το άπειρο
ένας αριθμός απαλλαγμένος απ' την αρίθμηση

something to say

12.01.2010

απαρίθμηση 8

NUMBERS

10227

245458

883650519

επιθυμία 22

θα 'θελα να 'ναι όλοι εδώ
οι άνθρωποι π' αγάπησα
κι αυτοί που θα μ' αγαπήσουν

και της μικρής τουρτίτσας
όταν θα σβήνω το κερί
θα 'ναι η ευχή μου
μια ευχάριστη ανάμνηση
απ' ό,τι ήμουν
κι ό,τι θα γίνω
μέχρι να μην είμαι άλλο