12.27.2011

πειραχτήρι 18

είμαι σίγουρος
χίλιους δυο θεωρητικούς τρόπους θα 'χε το κεφάλι σου
για να τυλιχτεί σωστά ένα δώρο
κι ούτε ένας θα ταίριαζε στ' άγαρμπα τα χέρια σου

ασύμμετρα διπλώματα και χίλια πεντακόσια ζιλοτέηπ
ολίγον τι στραπατσαρισμένα
δεν ήξερα από πού να το πιάσω να τ' ανοίξω
το καημένο

και τώρα που με ξέρεις καλά
σού ομολογώ
γέλασα
και γέλασα
σαν να 'βλεπα μπροστά μου τ' ανυπάκουα χεράκια σου
να κάνουν τα δικά τους
με ύφος αγνοώντας τις άνωθεν οδηγίες

όμως απότομα σοβάρεψα
όταν κατάλαβα
ότι το δωράκι σου έκρυβε το δώρο του
σ' αυτό τ' αποτυχημένο περιτύλιγμα
που το 'χω ανέγγιχτο φυλάξει
να μού θυμίζει ότι πιο πολύ απ' όλα
μ' αγαπάει με το δικό του τρόπο
το σώμα σου
κι ας έχει το κεφαλάκι σου
χίλιους δυο θεωρητικούς τρόπους να μού εξηγήσει
ότι κάνω λάθος

12.20.2011

λογική ακολουθία 21

χάθηκες
και δεν πρόλαβα να σου πω αντίο

κι έτσι μου χρωστάς μια επιστροφή
και σου χρωστώ μια βουβή αγκαλιά

not looking at me

12.17.2011

απο ΚΑΛΥΨΗ 36

πετούσε
κρατώντας όλα τα πίξελ του σώματός του
συσπειρωμένα

ήταν ακόμη πουλί
είχε ακόμη φτερά
και το φθονούσε ο κατακερματισμένος ουρανός

HOLDING TOGETHER THE PIXELS OF MY BODY

12.11.2011

ΔΗΛΩΣΗ 38

βάζω τα δυνατά μου
κι ας είναι τα μπράτσα μου αδύνατα
κι ας είναι τα κόκκαλά μου εύθραυστα
βάζω τα δυνατά μου
σφίγγω τα δόντια
και κάπου κάπου μουγκρίζω από το ζόρι
βάζω τα δυνατά μου
κι ας ξέρω
πως στο τέλος της σκηνής
πεθαίνω
με γόνατα ραγισμένα
με χέρια ανυπάκουα
μ' έναν ατονικό ρυθμό στο κέντρο του στήθους μου
βάζω τα δυνατά μου
μέχρι που κουρέλι ξεφτισμένο χιλιομπαλωμένο αγνώριστο
ανάσκελα
χαμογελάω στην τόση μοναξιά του σύμπαντος
που νόμισε ότι θα γίνει το δικό του

12.10.2011

ανακάλ ΥΨΗ 35

έχει μια πίκρα το στόμα του ερωτευμένου
που σκεπάζει απαλά την ευαίσθητη επιφάνεια
των χειλιών του

αλλά είναι όμορφα τα μάτια σου
έτσι που πανικόβλητα
τσούζουν και δακρύζουν
απ΄ το σάλιο των φιλιών μου

που δεν καταλαβαίνουν το γιατί 
κι ανόητα υπερασπίζοντας την όραση
αλόγιστα ξοδεύουν
το πολύτιμο ύδωρ της ψυχής σου

12.09.2011

κόκκινο 14

στην αρχή θα διστάσεις...
Κοιτώντας με αμηχανία το πάτωμα
θα 'ρθεις και θ' ακουμπήσεις πάνω μου

ανήμπορος στη σαγήνη της εύθραυστης φύσης σου
μ' όλη τη δύναμη που περιέχει το κορμί μου
θα σε σφίξω κόντρα στο στέρνο μου

κι ούτε θα θελήσεις ν' αντισταθείς
ούτε να ομολογήσεις
απολαμβάνοντας τη βιαιότητα της ενσωμάτωσης

και στα χρόνια που έρχονται ή προσπεράσανε
αντικριστά στον ήλιο 
σαν ακτινογραφία
θα διακρίνουν τα παιδιά
δυο καρδιές σ' ένα σώμα

ROCK PRAYER

12.02.2011

κόκκινο 13

όταν θα κοιμάσαι
ανυποψίαστος στην αγκαλιά μου
θα μετρήσω τα ματοτσίνορά σου
να ξέρω κάτι για σένα μόνο εγώ
κι όταν ξυπνήσεις θα σου εκμυστηρευτώ τον τυχερό μου αριθμό

χαϊδεύοντας τα μάτια σου

10.27.2011

παρότρυνση 27

Οδηγούσα ήσυχος

ώσπου
άκουσα νταούλια να βαράνε αλύπητα
και δεν πήγαιν' άλλ' ο δρόμος
σκαμμένος χωματόδρομος με λάσπες και κοτρόνες

άφησα τ' αυτοκίνητο και κίνησα ποδαράτος.
έχοντας πίσω μου τη μέρα
ανηφόριζα το μονοπάτι
και χανόμουν σε μια παράξενα οικεία σκοτεινιά
...
...
πύκνωσε η μουσική
ζουρνάδες, κλαρίνα και βιολιά
μέσα σε κροτάλισμα από πουρνάρια που φλέγονταν
κι ένα νταούλι να βαράει αλύπητα

στο βάθος με καλούσε
μια μεγάλη φλόγα
κι ένας αλλόφρονας χορός
από πόδια γυμνά
να ποδοπατούν τη γη
μέχρι να λευτερώσει τον νεκρό

- έλα! κάτσε και πιες! γιορτή είν' ο πόνος γιορτή κι η χαρά

από τον Τάκη και τη Μάρθα (και) για μένα { ένα τραγούδι πές μου ακόμα }

ΔΗΛΩΣΗ 37

εξόριστος των αγορών
εκλιπαρώ να μού αποδώσουν μια τιμή
να μεταλάβω το αντίτιμό μου

Fake Island #2

Fake Island #1

10.19.2011

ΕΜΜΕΤΟΣ ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ (1)

σαν το κουτί που βόσκει ανέμελο
να μου έρθει μια βουτιά
να μου έρθει το μικρό σου βότσαλο
σαν ατσάλι καθισμένο
κουπί στο περιγιάλι
το κουφό
ανυποψίαστο
και υποψίες
ψείρες
ελπίδες
ψεύτικες
και λες δεν πα στο διάολο
κάθε ορθή
και κάθε μορφή
αλίμονο αλίμονο άρχοντα
μη μου στερήσεις το κακό

10.17.2011

λογική ακολουθία 20

θα κλείσει τα μάτια
θα μιλήσει για τον καιρό
-μη διακόπτεις την ουσία-
απειλείται το καλό της φόρεμα
θ' ανοίξει τα μάτια
το επιτάσσει οξύ σημάδι
χαραγμένο στην υγρασία
θα μιλήσει για τη βρύση που τρέχει
όλο το βράδυ 
ασταμάτητα
δεν θα σταματήσει
-μη διακόπτεις την ουσία-
θα ζητήσει το κεφάλι
μόνο το κεφάλι

10.14.2011

ενασωμα9

 
ΗΤΑΝΟΝΕΙΡΟ
 

10.13.2011

λογική ακολουθία 19

βιάζομαι να μεταβώ στη διπλανή αίθουσα
κουρασμένος δεν σηκώνω ούτε το βλέμμα μου
αφήνω πίσω μου ό,τι περισσεύει
κουβαλάω στο στόμα μου κάθε λεπτομέρεια
να γίνει επιτέλους το αναπόφευκτο
να μην αλλάξει τίποτα

παρότρυνση 26

δώσε ανύπαρκτη ουσία
διάχυτη στη μοναξιά
και στα πλήθη των βιαστικών κι ανούσιων κινήσεων
δώσε αέρα που στομώνεις τα πνευμόνια
δώσε απλόχερα
στην υπερφίαλη επιθυμία μου ν' αποχωριστώ
δώσε
να κρατηθώ από αυτό το σώμα
να κρατηθώ γερά
από τις σάρκες του
να αισθανθώ επιτέλους
το βάρος μου

9.29.2011

ΔΗΛΩΣΗ 36

δεν ζητάω ταξίδια μακρινά
πάνω από θάλασσες, μέσα από βουνά
γύρω γύρω από τον ήλιο
έτη φωτός μακριά

μού αρκεί
μια μικρή χαραμάδα στην καρδιά σας
για να κρυφοκοιτάζω
σαν άτακτο παιδί
στα κλεφτά
μέσα στο υπέροχο του Κόσμου

ανακάλ ΥΨΗ 34

...κι είν' η καρδιά μου
σαν ένα λούτρινο αρκουδάκι
στην αγκαλιά των φίλων μου
αποστηθίζοντας το ρυθμό
που πάλλεται το στήθος τους

9.15.2011

I KNOW YOU CAN SEE ME GOD DAMN ME



πειραχτήρι 17

μην ξεγιελέσαι μπόμπιρα από


τ' ανυπόφορο


θρυμματίζω στη χούφτα μου


το γλυφιτζούρι σου

9.14.2011

9.13.2011

θυμάσαι 19

τώρα τα αεροδρόμια θα 'χουν και μια θλίψη
μόνο δική μου
κρυμμένη σ' ένα νεύμα
κι ένα χαμόγελο που πίκραινε το στόμα

"Όλα θα πάνε καλά" "μην ανησυχείς"
"δεν θα χαθούμε" "θα μιλάμε"
κάποιος άλλος μίλαγε
διεκπεραιωτικά
να μην εκραγεί ο πόνος μέσα μου
σαν βόμβα υδρογόνου

κούφια σώματα γυρίσαμε σπίτι μας
σαν να μην έγινε τίποτα
αφήνοντας
το "γιατί" ξοπίσω
να στοιχειώσει 'κείνη τη μέρα

ΔΗΛΩΣΗ 35

συγκρατώ μ' όλη τη δύναμη που 'χω στα χέρια

τη γλώσσα μου

που βάλθηκε να γκρεμίσει συθέμελα το στόμα μου

9.09.2011

σ' έναν διωγμένο από τον τόπο του αδερφό

διωγμένος
μάς χαμογέλαγες
συγχωρώντας τα δάκρυά μας
που άργησαν
πολύ
και τώρα
σπάνε τα σώματα
μέσα στις αγκαλιές που δεν χορταίνουν
άμοιρες αγκαλιές που δεν προφταίνουν

διωγμένος
κρατούσες το κεφάλι σου ψηλά
ψάχνοντας ν' αδράξεις ένα πεπρωμένο
σε ξένο τόπο
χάραξες πορεία προς το βορρά
παιδί που πεθύμησε τις βροχές
σ' αυτό το ξεραμένο χώμα


διωγμένος
πήρες μαζί σου
τα χρόνια που θέλαμε παιδιά
να ζήσουμε μαζί
στηρίζοντας ο ένας τον άλλο
μεγαλώνοντας
αδέρφια με το ίδιο αίμα
καμαρώνοντας

διωγμένος
ανάμεσα σε ξένους
χάθηκες πίσω από ένα τζάμι λερωμένο
από χέρια που προσπάθησαν
να σταματήσουν το κακό
από χέρια σαν τα δικά μας
από χέρια
μανάδων
πατεράδων
κι αδερφών
που ξενιτεύουν το παιδί τους
τον αγαπημένο τους αδερφό

διωγμένος 
μάς χαμογέλαγες
κουβαλώντας τις αμαρτίες αυτού του τόπου
στις πλάτες σου
κι όλοι μας με σιγανή φωνή και βουρκωμένα μάτια
Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί


9.05.2011

self-portrait - ripples of dust


παρότρυνση 25

θα 'ρθεις να με βρεις

εδώ που στέκομαι

κόντρα στον άνεμο
μ' ανοιχτά τα μάτια


να υγράνεις τα λόγια


που ψιθυρίζω μ' αυτό
το ξεραμένο στόμα

ΔΗΛΩΣΗ 34

υποτελείς μιας ατελούς επιθυμίας
που συμπληρώνεται με ξεφτισμένα κομμάτια
θεών, ριζικού και μεγάλων ερώτων

μέχρι ν' ακουμπήσουν και τα τέσσερα πόδια στο χώμα

επιθυμία 34

λίγο φως, μαμά
να μπορέσω να υπερασπιστώ
τη μορφή μου
στο σκοτάδι και στον έρωτα
να με αναγνωρίσεις
όταν θα με ξεβράσει αυτός ο βυθός

ανακάλυψη 33

στον έρωτα είμαστε όλοι μαριονέτες
κι αν οι πιο γενναίοι από μας
κόβουν τα σχοινιά
παραμένουν μαριονέτες
γκρεμισμένες από το ίδιο τους το βάρος

9.02.2011

προς εσένα 25

πάλεψα με την αγάπη μου
και κρατούσα για σπαθί την περήφανη καρδιά μου

ηττήθηκα

σύρθηκα ως τα πόδια της
ένας αιμόφυρτος κερδισμένος

8.30.2011

λογική ακολουθία 18

πήρα ένα μήλο από το ψυγείο
το δάγκωσα αργά με ανοιχτά τα μάτια
γύρισες το κεφάλι, με κοίταξες
σαν να με λυπόσουν
δεν έδωσα σημασία
δάγκωσα άλλη μία φορά
το μήλο
και σ' άφησα μόνο να κοιτάζεις
στο παράθυρο την αντανάκλασή σου
με το ίδιο βλέμμα 
που δεν έκανε διακρίσεις ανάμεσα
σε νεκρούς και ζωντανούς

8.29.2011

επιθυμία 33

τρέχω να προφτάσω
δεν ξημέρωσε ακόμα
θα προλάβω
να δω
από που βγαίνει το φως

8.28.2011

θυμάσαι 18

μια μέλισσα σε τριγυρνάει
κάτι μουρμούραγες μονάχος στην κουζίνα
βελανίδια εγκαταλείπουν τη μάνα τους και
γκρεμίζονται
μυρίζει θυμάρι στον αέρα
τα χέρια σου ψεύτικα
γίνανε εργαλεία για να σκάβουν τη γη
ο μικρός κοιτάει περίεργα τ' αγόρια στη γειτονιά
χθες το βράδυ τσακίσαν τα κωλόπαιδα δυο γλάστρες
το πρωί γέμισε η αυλή φρέσκο χώμα και ρίζες ξεριζωμένες
το κεντρί βυθίζεται βαθιά ανάμεσα στα μάτια σου
κάποια μέρα μια μέλισσα νεκρή θα διηγηθεί την ιστορία από την αρχή

υποκύπτω 27

από πού κοιτάς;
δεν συνοδεύεσαι;
στην πλατεία κρεμάνε τον αδερφό σου
έχεις λίγη σοκολάτα στα χείλια
άλλαξε πρόσωπο
βάλε εκείνο που σου πήρα για δώρο
μετά βιάσου
θα μετρήσω ως το τρία
και θ' αποκεφαλιστείς

8.26.2011

απο ΚΑΛΥΨΗ 35

παρατηρώ όλη νύχτα τα πρόσωπα των φίλων μου
-όμορφοι που 'ναι-
έτσι που κοιμούνται αγκαλιά
με τ' ανομολόγητα όνειρά τους
και τ' αξεδιάλυτο ριζικό τους.


άνθρωποι που ζύγωσαν σιμά μου
κουβαλώντας έναν απέραντο κόσμο ο καθένας
και μού μαθαίνουν μ' υπομονή τη ζωή
άνθρωποι που τους χαράσσω μ' ένα φιλί το μάγουλο
να τους αναγνωρίσω ανάμεσα σε χιλιάδες
όταν όλοι μας αφημένοι στη ροή του Αχέροντα
δίχως προορισμό
γνώριμα πρόσωπα θα ζητάμε

8.24.2011

θυμάσαι 17

παρατηρώ τη θάλασσα μέσα από την οθόνη του notebook
μου ζητάει να πιστέψω τον ήχο της
το διάφανο του σώματός της
επιμένει
μέχρι να ξεχάσω τη μνήμη της

8.23.2011

ανακάλ ΥΨΗ 32

επιστρέφουν οι φίλοι μου
όμορφοι με μάτια λαμπερά
τα μεγάλα χέρια τους μια γεμάτη αγκαλιά
που εναποθέτει στο σώμα μου το κομμάτι
που τους χάρισα φυλαχτό για το ταξίδι τους

επιστρέφουν οι φίλοι μου
τώρα που το καλοκαίρι εκπνέει
και μπορώ ολόκληρος πια
να πάρω μια βαθιά ανάσα απ' την αρχή
σ' αυτόν τον κόσμο που συρρικνώνει τα πνευμόνια μου

8.21.2011

υποκύπτω 26

θα με παραμερίσει αυτός ο χτύπος

στην ανάγκη θα με συνθλίψει
 
να ξεπηδήσει
 
τυφλώνοντας τον ήλιο

να δακρύσει

ερ Ω τηση 23

μέσα σε τόσο φως πως να μιλήσει κανείς

και τι να πει

και τι

και πως

αγόγγυστα αφελής

χαζοχαρούμενα τυφλός

8.16.2011

από τον Απόστολο και το Γιώργο (και) για μένα


τι πικρό,
να βουτάς με τόλμη στο κενό
και να μην υπάρχει ένα παιδί
να κάνει την λάμψη σου ευχή

επιθυμία 32

ήλιε μου σκούπισε τα πυ-
τα πυρωμένα δάκρυά σου
πάλι με χιόνι σκοτεινό στις πλάτες
θα σμίξουμε σε κάποια
τυχαία θνητή ζεστασιά
να ζεσταθεί απ' την αρχή το χώ-
το χώμα κι η καρδιά

αργά και προσεκτικά 24

με το ζόρι ρομαντικοί
εκμεταλλευόμενοι τα ειδικά εφέ του φεγγαριού
για λίγη ώρα
μέχρι να πιαστεί ο λαιμός
μέχρι να χτυπήσει το κινητό
μέχρι να βγει μια καλή φωτογραφία για το facebook
ή το πολύ πολύ για τους πιο επίμονους
μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα
και ν' αρχίσει η εξαργύρωση
στο διάλειμμα στη δουλειά
στο φραπέ στην καφετέρια
στα σχόλια και τα like στο facebook
μια ολόκληρη γενιά ανάπηρων
κακόγουστοι σκηνοθέτες μιας εμπειρίας που δεν βιώθηκε
κι ούτε θέλησε να βιωθεί

το κενό στολίζεται
βγαίνει στη σκηνή
πράξη πρώτη και τελευταία
ΥΠΟΚΛΙΣΗ
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ
η σειρά σου
η σειρά μου

από τον Άκη και τον Τάκη (και) για μένα





το θαύμα είμαι Εγώ
και δεν κρύβω κανένα θεό
άρπαξέ με
με τα γυμνά σου χέρια
και τάισέ με στη λογική
να σκαλίσεις στις σάρκες μου
μια προφητεία εκπληρωμένη

ανακάλ ΥΨΗ 31



δεν είσαι πια Φεγγάρι
είσαι απλά ένας δορυφόρος της Γης
και τ' όνομα που σου 'δωσα είναι Σελήνη



ΣΕΛΗΝΗ


8.04.2011

επιθυμία 31

η Αγάπη του Ποιητή/Η Αγάπη Μου

 
δεν σου ζητάω να μ' αγαπήσεις
ζητιάνος δεν υπήρξα ποτέ

μόνο
άσε με να σ' αγαπήσω
μόνο αυτό
χωρίς ποτέ ν' απλώσεις το χέρι σου πάνω στο πρόσωπό μου
χωρίς ποτέ να μού γελάσεις με την καρδιά σου
χωρίς ποτέ τίποτα

μόνο
άσε με να σ' αγαπήσω με την ελάχιστη εμπιστοσύνη
σαν να βλέπεις μια παράσταση
που σε συμβούλεψαν οι φίλοι σου να δεις

μόνο
έτσι άσε με να σ' αγαπήσω
να στάξουν απ' τα μάτια μου δυο-τρεις λέξεις στο χαρτί
να σου τις αφιερώσω
κι ούτε να χειροκροτήσεις όταν υποκλιθώ

8.02.2011

αργά και προσεκτικά 23

θλιμμένα αστεία η ζωή των ανθρώπων
τα μίση και οι αγάπες τους
τα μεγάλα λόγια τους
η συνεχής βιασύνη τους
τα χέρια τους που τσαλακώνονται με τα χρόνια
τα πρόσωπά τους που χαρακώνονται με τα χρόνια
τα χρόνια τους που πάντα κάτι τους λείπει
το τέλος τους που σαν αμέριμνη πεταλουδίτσα
πάει και κάθεται μιαν άνοιξη πάνω στο κεφάλι τους

και μ' ένα τεράστιο χαμόγελο
τόσο τεράστιο που δακρύζουν τα μάτια μου
θλιμμένα αστεία η ζωή μου
κι η αλαζονεία της στιγμής
που τάχα καυχιέται ότι θα ξορκίσει αυτό το πικρό χαμόγελο
που στέκεται αντίκρυ στον ήλιο μ' ανοιχτά τα χέρια

είναι αστεία η ζωή μας
κι αυτός δεν είναι λόγος να δακρύζω λιγότερο

7.24.2011

θυμάσαι 16

ξεχύθηκε από μια χαραμάδα νοσταλγίας
το άρωμα του δέρματός σου

ανυπεράσπιστος παρατηρούσα με κατανόηση
τα μάτια μου να δακρύζουν

μετά άπλωσα το χέρι μου πάνω στο κεφάλι μου
το χάιδεψα και μου ψιθύρισα
"περίσσεψε η αγάπη σου"

ενασωμα8



ΠΟΤΕΔΕΝΕΙΜΑΙΕΓΩ
 
 

7.21.2011

7.20.2011

δια Λογοι 12

- τι έχεις;

- τίποτα

7.11.2011

προς εσένα 24

σ' εγκατέλειψα

αλλά είμαι ακόμη πλάι σου

δεν είναι πια στο χέρι μου

θα κουβαλάω την αγάπη μου για σένα 

σ' όλη τη μικρή ζωή μου

"θα πέθαινα για σένα" είπα κάποτε όταν με ρώτησες

και νόμισα ότι ήταν έτοιμη η καρδιά σου

αλλά χαζούλη μου έχεις μεγάλα βουνά ν' ανέβεις

μακριά από λίμνες που αντικατοπτρίζουν το είδωλό σου

μακριά από λίμνες που σε κατασπαράζουν

να ματώσουν στ' αλήθεια τα χέρια και τα γόνατά σου
να καεί ως το κόκκαλο το μαγικό πρόσωπό σου
να διψάσει ανελέητα κάθε σπιθαμή του όμορφου κορμιού σου

κι εκεί ψηλά
θα με ξανάβρεις να παιδιαρίζω με τις βουνοκορφές
όταν θα 'ναι έτοιμη η λαμπερή καρδιά σου να πεθάνει για ένα σύννεφο
χωρίς κανένα αντάλλαγμα
εσύ μόνο εσύ
χωρίς να σε σέρνει καμιά οφθαλμαπάτη που σου μοιάζει

σ' εγκατέλειψα για να ξανάβρεις τον κτύπο της καρδιάς σου

φυλάσσοντας την αγάπη που σου χω περήφανη κάτω από το φως του ήλιου

κι όπως κάποτε σου ψιθύρισα μέσα στα σκοτάδια του μυαλού σου

"είσαι πολύτιμος για να χαθείς" 

μικρούλι μου

σ' εγκατέλειψα για να σε βρω και πάλι 
κι ας μη σε δω ποτέ ξανά 
σ' ολάκερη τη μικρή ζωή μου

παρότρυνση 24

μείνε λίγο ακόμα

δεν θ' αντέξω έτσι κι αλλιώς πολύ

7.06.2011

τα μεγάλα άδεια χέρια μου

ανακάλυψη 30

θα μπορούσα να δακρύζω για την αγάπη

που σου 'χω

χρόνια και χρόνια

είτε ζωντανός είτε νεκρός


ένας ανόητος αγαπησιάρης

όπως και να 'χει

7.05.2011

επιθυμία 30

Μια μέρα
θ' αδειάσω τις τσέπες του παντελονιού μου
στη μανία των θαλασσινών κυμάτων
κι ανάλαφρος θ' αφήσω
το κορμί μου
να χαθεί στο διάστημα

7.03.2011

μονορούφι 13

τι; κανείς; η μικρή Κατερίνα με κοιτάζει παράξενα. τι; κανείς; η μικρή Κατερίνα μού τραβάει το χέρι. ο Πατέρας της έχει ένα περίεργο μουστάκι και τα μάτια του δεν σε κοιτάνε όταν σε κοιτάνε. θέλω να επιταχύνω τη διαδικασία. δεν θα μας προλάβει ο φθόνος των ρολογιών κι οι χαρακιές του ήλιου πάνω στο γαλάζιο των ματιών μας. τι; κανείς; η μικρή Κατερίνα κοιτάζει τον μικρό Νικολάκη. τι; κανείς; η Μητέρα του Νικολάκη καπνίζει ένα τσιγάρο που δεν τελειώνει ποτέ. ο μικρός Νικολάκης βήχει επίμονα. η μικρή Κατερίνα κοιτάει τον μικρό Νικολάκη. η Μητέρα καπνίζει. ο Πατέρας με τα ανάπηρα μάτια. τι; κανείς; τι; κανείς; τι; ίσως. η μικρη Κατερίνα μού δαγκώνει το χέρι. Ξύπνάω χωρίς χέρι, με ειδικές ικανότητες νεκρός.

6.29.2011

επιθυμία 29

δεν θέλω ούτε ένα άγγιγμα συμπόνιας
θέλω περήφανα χάδια
που χαράσσουν τη μορφή μου
στο χώρο το χρόνο και τη μνήμη

6.25.2011

ο κυρ Απόστολος (και) για μένα



κοίταξα στ' ανήλιαγο κέντρο των ματιών σου
κι ένιωσα το χάδι των σκοτεινών κυμάτων

έλυσα τον κάβο του καϊκιού μου
και χάθηκα στη γαληνεμένη τρικυμία της αναπνοής σου

ένας κρυμμένος ήλιος μου φώναζε
"κρατήσου απ' το κατάρτι"
μα τ' ανυπάκουα χέρια μου
άνοιξαν διάπλατα για να σου μάθουν την Αγκαλιά

για μια στιγμή σ' έκλεισα μεσ' στα στήθια μου
κι ένιωσα τ' ανήμερα χέρια σου να μου τυλίγουν το κορμί

"σ' ευχαριστώ"
"μη φοβηθείς"

χάθηκα εγώ χάθηκες κι εσύ

6.24.2011

ΔΗΛΩΣΗ 33

μόνο η αγάπη μπορεί να καταπιέσει την υπερηφάνεια
δεν έχω τόση αγάπη
δεν έχω κι ας λέτε ό,τι θέλετε

θα βγούμε κερδισμένοι;
θα βγούμε χαμένοι;
ξεχασμένοι μες στο χρόνο

κι ας λέτε ό,τι θέλετε

6.18.2011

απο ΚΑΛΥΨΗ 34

κατά 'κει που παν κι οι άλλοι αν θυμηθείς
τον ήλιο που σου καίει τα μάτια
αν θυμηθείς να βγάλεις τα μάτια σου πριν
σου μαρτυρήσει πριν η αλήθεια
πριν σου μαρτυρήσει η αλήθεια

πριν σου μαρτυρήσει το ψέμα η αλήθεια

κατά 'κει που παν κι οι άλλοι αν θυμηθείς
το κύμα που σου πνίγει τα πόδια
αν θυμηθείς να κόψεις τα πόδια σου πριν
σου μαρτυρήσει πριν το ψέμα
πριν σου μαρτυρήσει το ψέμα

πριν σου μαρτυρήσει την αλήθεια το ψέμα

γέλασα λίγο
ίσως να γέλασες κι εσύ
κι ίσως αυτά τα λόγια να 'ναι δικά μου
ίσως αυτά τα λόγια να 'ναι και δικά σου
ή μόνο δικά σου
αφού είναι πια δικά σου

ΔΗΛΩΣΗ 32

δεν ήρθαν κι ούτε πλησίασαν πολύ
θα 'λεγες ένα άρωτρο οργώνει τη μνήμη μου
αλλά
ξέρεις πως το αλλά θα σε εμποδίσει ξέρεις
πως το αλλά σε τρώει από μέσα
ελπίζεις στην αθανασία κι όμως
δεν ήρθαν κι ούτε πλησίασαν πολύ
άλλος θα πει τα χρόνια
άλλος θα πει οι αγάπες
άλλος θα πει με απάθεια τα κύματα

κοιτάς σαν βλάκας μήπως και σε λυπηθεί ο εαυτός σου
κοιτάς και χάσκεις τον εαυτό σου που σου ξεσκίζει τις σάρκες
και βολεύεσαι γι' άλλη μια φορά να 'σαι 'συ το θύμα
αφού δεν ήρθαν κι ούτε πλησίασαν πολύ
όσα δεν ήρθαν κι ούτε πλησίασαν πολύ

5.31.2011

απαρίθμηση 10

ένα σκοτάδι σκεπάζει τα μάτια μου


τα χέρια μου δεν με υπερασπίζονται



διψάω για το αίμα μου




αλυχτάει η παιδική φωνή μου κοιτάζοντας τον ήλιο μες στα μάτια






παραδίνομαι στα παράσιτα που θρέφω στο σώμα μου
να μην υπάρχω πια

παρότρυνση 23

είμαι εσύ



και θέλω ν' απευθυνθώ σε μένα


γι' αυτό και σου μιλώ


γι' αυτό και μ' ακούς






τώρα που ένας άγνωστος Χ θολώνει τις αναλύσεις


βλέπω ξεκάθαρα τα φωτεινά σου μάτια


βλέπω ξεκάθαρα το μεγάλο σου χαμόγελο






θυμάμαι πάλι το πρόσωπό μου






μη μου στερήσεις την μνήμη μου


είσαι ό,τι μου έχει απομείνει μέσα σ' αυτή την εξαναγκασμένη λησμονιά



27 Μαΐου 2011 (μια απροσδόκητη ώρα που φαντάζουν όλα πιθανά)

5.24.2011

επιθυμμία 28

καλόκαρδε γίγαντά μου
άσε με να σταθώ πάνω στον ώμο σου
να σου δείξω πως δεν φοβάμαι το μεγάλο ύψος σου
ούτε το παραπέρα που δεν πάει το βλέμμα σου

5.14.2011

5.10.2011

υποκύπτω 25

είναι νωρίς ακόμη







πήρα βαθιά ανάσα


αυτοί δεν καταλαβαίνουν


κανείς δεν άντεξε για πολύ






δεν είναι απόγνωση


δεν είναι απόγνωση






ξέρεις όπως ήξερα κι εγώ






τα χείλη μου θα σκάσουν


και θα καταπιώ όλο το βουητό των ανθρώπων


μαζί και τις στριγκλικές προσευχές των θεών






ατάραχος πια


πάνω στο κορμί ενός πλατάνου


να κοιτάζω τον χρόνο που έρχεται

4.30.2011

απο ΚΑΛΥΨΗ 33



προσκυνώ το Χαμόγελο και το Δάκρυ



4.28.2011

προς εσένα 23

ένα ηλιοβασίλεμα πλησιάζει
θα βαδίσω προς τη θάλασσα
ακολουθώντας τα βήματά σου

και καθώς θα χάνεται ο ήλιος
θα ψιθυρίσω το όνομά σου
μέσα στο στόμα των κυμάτων

4.27.2011

αργά και προσεκτικά 22

αργά περπατούν
προσμένοντας τον προορισμό
στα βήματά τους να σιμώσει

στο μυαλό τους έρχονται
σκηνές από μια φάρσα που παίξανε
ξοδεύοντας όλη την καρδιά τους

τα δάκρυα, αυτόνομα
εγκαταλείπουν
τα μάτια που δεν αναγνωρίζουν
πια το πρόσωπό τους

την αυγή που υπόσχεται
μια καινούρια αρχή
κρύβονται στην απέραντη σκιά τους
μονολογώντας κάτι αλήθειες χιλιοειπωμένες

κι η αξόδευτη αγάπη που στάζει από τις τρύπιες τσέπες τους
ποτίζει τα όνειρα των μικρών παιδιών

αργά περπατούν
ανάμεσά μας
αργά περπατούν
κι έχουν την όψη μας

4.19.2011

ανακάλ ΥΨΗ 29

τώρα δεν απέμεινε κανείς

ούτε καν εσύ

και η ροή της βροχής δεν λέει να δυναμώσει
ούτε ο άνεμος να φυσήξει κόντρα στην πορεία μου

παραμένουν έτσι τα λόγια γυμνά
στο σκοτάδι χωρίς κοινό

τώρα που όλα φοβούνται για τη σιωπή τους