απαρίθμηση 10

ένα σκοτάδι σκεπάζει τα μάτια μου


τα χέρια μου δεν με υπερασπίζονται



διψάω για το αίμα μου




αλυχτάει η παιδική φωνή μου κοιτάζοντας τον ήλιο μες στα μάτια






παραδίνομαι στα παράσιτα που θρέφω στο σώμα μου
να μην υπάρχω πια

παρότρυνση 23

είμαι εσύ



και θέλω ν' απευθυνθώ σε μένα


γι' αυτό και σου μιλώ


γι' αυτό και μ' ακούς






τώρα που ένας άγνωστος Χ θολώνει τις αναλύσεις


βλέπω ξεκάθαρα τα φωτεινά σου μάτια


βλέπω ξεκάθαρα το μεγάλο σου χαμόγελο






θυμάμαι πάλι το πρόσωπό μου






μη μου στερήσεις την μνήμη μου


είσαι ό,τι μου έχει απομείνει μέσα σ' αυτή την εξαναγκασμένη λησμονιά



27 Μαΐου 2011 (μια απροσδόκητη ώρα που φαντάζουν όλα πιθανά)

επιθυμμία 28

καλόκαρδε γίγαντά μου

άσε με να σταθώ πάνω στον ώμο σου

να σου δείξω πως δεν φοβάμαι το μεγάλο ύψος σου

ούτε το παραπέρα που δεν πάει το βλέμμα σου

Will and Need

υποκύπτω 25

είναι νωρίς ακόμη







πήρα βαθιά ανάσα


αυτοί δεν καταλαβαίνουν


κανείς δεν άντεξε για πολύ






δεν είναι απόγνωση


δεν είναι απόγνωση






ξέρεις όπως ήξερα κι εγώ






τα χείλη μου θα σκάσουν


και θα καταπιώ όλο το βουητό των ανθρώπων


μαζί και τις στριγκλικές προσευχές των θεών






ατάραχος πια


πάνω στο κορμί ενός πλατάνου


να κοιτάζω τον χρόνο που έρχεται