8.30.2011

λογική ακολουθία 18

πήρα ένα μήλο από το ψυγείο
το δάγκωσα αργά με ανοιχτά τα μάτια
γύρισες το κεφάλι, με κοίταξες
σαν να με λυπόσουν
δεν έδωσα σημασία
δάγκωσα άλλη μία φορά
το μήλο
και σ' άφησα μόνο να κοιτάζεις
στο παράθυρο την αντανάκλασή σου
με το ίδιο βλέμμα 
που δεν έκανε διακρίσεις ανάμεσα
σε νεκρούς και ζωντανούς

8.29.2011

επιθυμία 33

τρέχω να προφτάσω
δεν ξημέρωσε ακόμα
θα προλάβω
να δω
από που βγαίνει το φως

8.28.2011

θυμάσαι 18

μια μέλισσα σε τριγυρνάει
κάτι μουρμούραγες μονάχος στην κουζίνα
βελανίδια εγκαταλείπουν τη μάνα τους και
γκρεμίζονται
μυρίζει θυμάρι στον αέρα
τα χέρια σου ψεύτικα
γίνανε εργαλεία για να σκάβουν τη γη
ο μικρός κοιτάει περίεργα τ' αγόρια στη γειτονιά
χθες το βράδυ τσακίσαν τα κωλόπαιδα δυο γλάστρες
το πρωί γέμισε η αυλή φρέσκο χώμα και ρίζες ξεριζωμένες
το κεντρί βυθίζεται βαθιά ανάμεσα στα μάτια σου
κάποια μέρα μια μέλισσα νεκρή θα διηγηθεί την ιστορία από την αρχή

υποκύπτω 27

από πού κοιτάς;
δεν συνοδεύεσαι;
στην πλατεία κρεμάνε τον αδερφό σου
έχεις λίγη σοκολάτα στα χείλια
άλλαξε πρόσωπο
βάλε εκείνο που σου πήρα για δώρο
μετά βιάσου
θα μετρήσω ως το τρία
και θ' αποκεφαλιστείς

8.26.2011

απο ΚΑΛΥΨΗ 35

παρατηρώ όλη νύχτα τα πρόσωπα των φίλων μου
-όμορφοι που 'ναι-
έτσι που κοιμούνται αγκαλιά
με τ' ανομολόγητα όνειρά τους
και τ' αξεδιάλυτο ριζικό τους.


άνθρωποι που ζύγωσαν σιμά μου
κουβαλώντας έναν απέραντο κόσμο ο καθένας
και μού μαθαίνουν μ' υπομονή τη ζωή
άνθρωποι που τους χαράσσω μ' ένα φιλί το μάγουλο
να τους αναγνωρίσω ανάμεσα σε χιλιάδες
όταν όλοι μας αφημένοι στη ροή του Αχέροντα
δίχως προορισμό
γνώριμα πρόσωπα θα ζητάμε

8.24.2011

θυμάσαι 17

παρατηρώ τη θάλασσα μέσα από την οθόνη του notebook
μου ζητάει να πιστέψω τον ήχο της
το διάφανο του σώματός της
επιμένει
μέχρι να ξεχάσω τη μνήμη της

8.23.2011

ανακάλ ΥΨΗ 32

επιστρέφουν οι φίλοι μου
όμορφοι με μάτια λαμπερά
τα μεγάλα χέρια τους μια γεμάτη αγκαλιά
που εναποθέτει στο σώμα μου το κομμάτι
που τους χάρισα φυλαχτό για το ταξίδι τους

επιστρέφουν οι φίλοι μου
τώρα που το καλοκαίρι εκπνέει
και μπορώ ολόκληρος πια
να πάρω μια βαθιά ανάσα απ' την αρχή
σ' αυτόν τον κόσμο που συρρικνώνει τα πνευμόνια μου

8.21.2011

υποκύπτω 26

θα με παραμερίσει αυτός ο χτύπος

στην ανάγκη θα με συνθλίψει
 
να ξεπηδήσει
 
τυφλώνοντας τον ήλιο

να δακρύσει

ερ Ω τηση 23

μέσα σε τόσο φως πως να μιλήσει κανείς

και τι να πει

και τι

και πως

αγόγγυστα αφελής

χαζοχαρούμενα τυφλός

8.16.2011

από τον Απόστολο και το Γιώργο (και) για μένα


τι πικρό,
να βουτάς με τόλμη στο κενό
και να μην υπάρχει ένα παιδί
να κάνει την λάμψη σου ευχή

επιθυμία 32

ήλιε μου σκούπισε τα πυ-
τα πυρωμένα δάκρυά σου
πάλι με χιόνι σκοτεινό στις πλάτες
θα σμίξουμε σε κάποια
τυχαία θνητή ζεστασιά
να ζεσταθεί απ' την αρχή το χώ-
το χώμα κι η καρδιά

αργά και προσεκτικά 24

με το ζόρι ρομαντικοί
εκμεταλλευόμενοι τα ειδικά εφέ του φεγγαριού
για λίγη ώρα
μέχρι να πιαστεί ο λαιμός
μέχρι να χτυπήσει το κινητό
μέχρι να βγει μια καλή φωτογραφία για το facebook
ή το πολύ πολύ για τους πιο επίμονους
μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα
και ν' αρχίσει η εξαργύρωση
στο διάλειμμα στη δουλειά
στο φραπέ στην καφετέρια
στα σχόλια και τα like στο facebook
μια ολόκληρη γενιά ανάπηρων
κακόγουστοι σκηνοθέτες μιας εμπειρίας που δεν βιώθηκε
κι ούτε θέλησε να βιωθεί

το κενό στολίζεται
βγαίνει στη σκηνή
πράξη πρώτη και τελευταία
ΥΠΟΚΛΙΣΗ
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ
η σειρά σου
η σειρά μου

από τον Άκη και τον Τάκη (και) για μένα





το θαύμα είμαι Εγώ
και δεν κρύβω κανένα θεό
άρπαξέ με
με τα γυμνά σου χέρια
και τάισέ με στη λογική
να σκαλίσεις στις σάρκες μου
μια προφητεία εκπληρωμένη

ανακάλ ΥΨΗ 31



δεν είσαι πια Φεγγάρι
είσαι απλά ένας δορυφόρος της Γης
και τ' όνομα που σου 'δωσα είναι Σελήνη



ΣΕΛΗΝΗ


8.04.2011

επιθυμία 31

η Αγάπη του Ποιητή/Η Αγάπη Μου

 
δεν σου ζητάω να μ' αγαπήσεις
ζητιάνος δεν υπήρξα ποτέ

μόνο
άσε με να σ' αγαπήσω
μόνο αυτό
χωρίς ποτέ ν' απλώσεις το χέρι σου πάνω στο πρόσωπό μου
χωρίς ποτέ να μού γελάσεις με την καρδιά σου
χωρίς ποτέ τίποτα

μόνο
άσε με να σ' αγαπήσω με την ελάχιστη εμπιστοσύνη
σαν να βλέπεις μια παράσταση
που σε συμβούλεψαν οι φίλοι σου να δεις

μόνο
έτσι άσε με να σ' αγαπήσω
να στάξουν απ' τα μάτια μου δυο-τρεις λέξεις στο χαρτί
να σου τις αφιερώσω
κι ούτε να χειροκροτήσεις όταν υποκλιθώ

8.02.2011

αργά και προσεκτικά 23

θλιμμένα αστεία η ζωή των ανθρώπων
τα μίση και οι αγάπες τους
τα μεγάλα λόγια τους
η συνεχής βιασύνη τους
τα χέρια τους που τσαλακώνονται με τα χρόνια
τα πρόσωπά τους που χαρακώνονται με τα χρόνια
τα χρόνια τους που πάντα κάτι τους λείπει
το τέλος τους που σαν αμέριμνη πεταλουδίτσα
πάει και κάθεται μιαν άνοιξη πάνω στο κεφάλι τους

και μ' ένα τεράστιο χαμόγελο
τόσο τεράστιο που δακρύζουν τα μάτια μου
θλιμμένα αστεία η ζωή μου
κι η αλαζονεία της στιγμής
που τάχα καυχιέται ότι θα ξορκίσει αυτό το πικρό χαμόγελο
που στέκεται αντίκρυ στον ήλιο μ' ανοιχτά τα χέρια

είναι αστεία η ζωή μας
κι αυτός δεν είναι λόγος να δακρύζω λιγότερο