θυμάσαι 8

ξεχνάς τις παπαρούνες
και την υποσχόμενη θλίψη σου
το δάσος που ξέχασε τα ονόματα των δέντρων του
τη θάλασσα που πάντα βασανίζει με υπομονή
και την άμμο που παντού τρυπώνει
εκτός από τα μάτια σου

το σπίτι σου σε ένα τυχαίο κέντρο ενός τυχαίου κύκλου

θα είμαι στον ήχο του σκουπιδιάρικου που σεργιανίζει σαν τρελός την πόλη τα βράδια

θα είσαι κρυμμένος πίσω από τις πόρτες που κρατάνε φυλακισμένο το γέλιο σου

ίσως να θυμηθείς τις παπαρούνες
όχι τις κόκκινες
τις παπαρούνες
μόνο τις παπαρούνες

δεν θέλω να τελειώσει ό,τι δεν άρχισε