αποκάλυ Ψ η 23

στις ζεϊμπέκικες στροφές ζαλίζομαι

και σωριάζομαι μονάχος

πως να γελάσω τώρα μ' ανοιγμένο κεφάλι

πως να δεις την καρδιά που καίγεται μέσα στα αίματα

στις ζεϊμπέκικες στροφές ζαλίζομαι

και σωριάζομαι

ο πούστης

η αδελφή

πως να γελάσω τώρα

με μια καρδιά που καίγεται

η λούγκρα

ο τρύπιος

παλαμάκια μου χτυπάει μια κατσαρίδα

και το τελευταίο κουνούπι σ' αυτό το σπίτι

κερνάει το αίμα μου στα παιδιά του

κι εγώ

στις ζεϊμπέκικες στροφές ζαλίζομαι

μονάχος
χαρούμενος
αλλιώτικος


ίδιος

επιθυμία 21

θα γράψω τ' όνομά μου

πάνω στην άμμο

χαζεύοντας τον φθόνο των κυμάτων

ερ Ω τηση 19

πες μου τι

αξίζει

όλη αυτή η

προσπάθεια να

κρατήσω

τον ρυθμό;

going nowhere (red)

going nowhere (green)

going nowhere (blue)

πειραχτήρι 14

στην χέστρα όταν κάθομαι
τον κώλο μου κρυφοκοιτάει
η θάλασσα

και η μικρή μου η κλανίτσα
της κλείνει το μάτι
σαν δυο συνωμότες στο ίδιο το χέσιμό μου
το έγκλημά μου

ΠΡΟΔΟΤΕΣ

ΖΗΤΩ Η ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ

αποκάλυ Ψ η 22

οι πληγές στη ψυχή μου έχουν μολυσμένους κυνόδοντες
ουρλιάζουν κάθε βράδυ εκτός από την πανσέληνο
κι αν θες το πιστεύεις μιας κι έχεις χρόνια να πάρεις
το φεγγάρι αγκαλιά

θυμάμαι ακόμα θα σου πω
αλλά να μείνει μεταξύ μας
κατίνα αναγνώστη
το barbie κουκλόσπιτο που έκανα να ζητήσω
και με τράβηξε ο πατέρας από την ξανθιά μου φαβορίτα
και μ' έσυρε μέχρι το αυτοκίνητο
ουρλιάζοντας μέσα στο πολυκατάστημα παιχνιδοπωλείο
παρατηρώντας μετά από χρόνια
τα μάτια των πελατών
που δεν χόρταιναν την τιμωρό κακοποίηση να λαμβάνει σάρκα και οστά μπροστά τους

δεν πέσαν οι πωλήσεις
δεν μάζεψαν τα σάλια τους
πολλοί τεμαχίστηκαν από τις αυτόματες πόρτες εισόδου/εξόδου
υπό το σκοτεινό μάτι των φωτοκυττάρων

ίσως και να είχα κάποιες ενοχές
αλλά δεν είναι καιρός για τέτοια τερτίπια

pointing your head with a smile I forgive (red)

pointing your head with a smile I forgive (green)

pointing your head with a smile I forgive (blue)

απαρίθμηση 7

πάνω στα δυο μου χέρια

ξεφύτρωσαν αιώνες

κάτω από τα νύχια μου ευδοκιμεί μια σύγχρονη απειλή

πάνω στα δυο μου χέρια

ξεπούλησαν δυο φλόγες

κάτω από τα νύχια μου φυλάγεται από τη βροχή το λίγο χώμα
ευχή

που προσκυνώ;
ποιον χαιδεύω;
θα σου πιάσω τον πούτσο
μη μιλήσεις
δεν έχω ντροπή
είμαι από κάρβουνο
που σκέπασε τον ουρανίσκο

το φίδι στον αστράγαλο σφιχτά τυλιγμένο

τα ψέματα στη γλώσσα μου παίζουν με τις γεύσεις
χοροπηδώντας μεγάλους διασκελισμούς

από σύμπτωση δεν με βαραίνει η μοίρα μου
το σκουριασμένο μου κεφάλι που κουδουνίζει ξεχαρβαλωμένους νευρώνες
αντηχεί μια ανόητη κι αναγκαία μοναξιά

τι άλλο να πω;
αμφισβήτησα το χρώμα των ματιών μου
τον ψίθυρο που έγινε πληγή
και τη φωτιά που λιποτακτεί κάτω από μαύρα σύννεφα βροχής

διάλογοι 9

-πάρε φόρα

-δεν χρειάζεται πια

μίκρυνε το κενό
μεγάλωσε το βήμα μου

- πάρε βαθιά ανάσα

- τα πνευμόνια μου είναι τρύπια

φώλιασε στα στήθια μου ο φόβος
μικρές μικρές αόρατες καρφίτσες στον αέρα

- κάνε μια ευχή

- δεν είμαι πια παιδί

τι τα σκαλίζεις τώρα τα παιδικά μας χρόνια
ποιος σε έστειλε, που θα με πας, γιατί δεν με γαμάς
πια