ο γέρος κι η θάλασσα

ανακάλ ΥΨΗ 36

ακίνητος πάνω στον βράχο
κοίταγε τη θάλασσα κατάματα
με ράχη καμπουριασμένη
και γόνατ' ασθενικά

δεν της μίλαγε
κι αυτή με μια γυμνή ενοχή
του έδειχνε το μαύρο που 'χει στα σωθικά της
να βαστάζει τόσο γαλανό

ο γέρος
κι η θάλασσα

μέσα μου

το αγόρι στη γέφυρα

απο ΚΑΛΥΨΗ 39

το αγόρι έτρεχε με όλη του τη δύναμη
πάνω στη γέφυρα
κι εγώ το κοιτούσα
ανήμπορος μπροστά στην τόση βεβαιότητα

κάθισα στην άμμο
λυπημένος
και το κύμα με κορόιδευε
τάχα κάνοντας πως πλησιάζει
να με παρηγορήσει

στεγνός
κατάπινα όσα βότσαλα
ξέθαβα με τα χέρια μου
μέχρι να γίνω βράχος

από τον Κωνσταντίνο και τον Δημήτρη (και) για μένα

με μάτια επίμονα στραμμένα πάνω της
ζητάω από την πλάση
να 'λευθερώσει τα κομμάτια μου
που μού 'χει στερημένα




θάλασσα του πρωϊού - κ.π. καβάφης

Εδώ ας σταθώ.Κι ας δω κ΄εγώ τη φύσι λίγο.
Θάλασσα του πρωϊού και ενέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ.Κι ας γελασθώ που βλέπω αυτά
(τα ΄δα αλήθεια μια στιγμή σα πρωτοστάθηκα)
και όχι κ΄ εδώ τες φαντασιές μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής .