ερ Ω τηση 17

ξέρεις κάτι

ξέρεις κάτι μου λείπει

ξέρεις κάτι

μου λείπει

ξέρεις μου λείπει

μου λείπει

λείπει

που είναι

είναι

και δεν είναι

αόριστος προσδιορισμός του είναι

κι αν ήταν

που δεν ήταν

επουδενί δεν ήταν

ξέρεις κάτι, δεν ήταν

αλλά μου λείπει πάλι

φταίει η μοναξιά ή κάτι άλλο

κι αν δεν είναι ερώτηση τι θα ήταν

αν ήταν

Πόσα θα πλήρωνες για έναν φόνο χωρίς θύμα;

θυμάσαι 8

ξεχνάς τις παπαρούνες
και την υποσχόμενη θλίψη σου
το δάσος που ξέχασε τα ονόματα των δέντρων του
τη θάλασσα που πάντα βασανίζει με υπομονή
και την άμμο που παντού τρυπώνει
εκτός από τα μάτια σου

το σπίτι σου σε ένα τυχαίο κέντρο ενός τυχαίου κύκλου

θα είμαι στον ήχο του σκουπιδιάρικου που σεργιανίζει σαν τρελός την πόλη τα βράδια

θα είσαι κρυμμένος πίσω από τις πόρτες που κρατάνε φυλακισμένο το γέλιο σου

ίσως να θυμηθείς τις παπαρούνες
όχι τις κόκκινες
τις παπαρούνες
μόνο τις παπαρούνες

δεν θέλω να τελειώσει ό,τι δεν άρχισε

ΔΗΛΩΣΗ 23

θα σου χρωστάω

αναπόφευκτα

για καλό το λέω

μην παρεξηγείς

την όμοια διαφορά μας

τα πράσινα μάτια μας

αγκάλιασε το σώμα μου

και πες ότι είμαι εγώ

μια παραχώρηση

μια υποχώρηση

εκεί που είμαι εγώ

εκεί που θα σε βρω

αναπόφευκτα