αργά και προσεκτικά 11

εστίασα το καρφί στον τοίχο
να κρεμάσεις ένα κάδρο
στον τοίχο
που ΄ναι από μόνος του ένα ζωγραφισμένο τοπίο
"ακριβέ μου Ελπήνωρ"

και 'συ όπως και 'γω
όπως αυτοί
δεν μιλάς, ούτε μιλάω
όπως ούτε αυτοί δεν μιλάνε
υπνωτισμένοι στη χώρα των Λωτοφάγων

με σιγουριά και ανεπαίσθητη τσιγκουνιά
τραβάει τα χείλη

και το μικρό όπως και το μεγάλο
όπως και το μεσαίο και κάθε ενδιάμεση απόχρωση
θα βρεί τη θέση του
όπως και εσύ
είτε στο κατάρτι να τον παίζει μοναχό του
είτε στα βράχια να γαμιέται αιώνια με των κυμάτων το σαγήνεμα

ανίκανη ανυπόφορη αναποφάσιστη
φυλακισμένη μόνη ανίκανη
ανυπόφορη
ανυποψίαστη περαστική

μικρή κι αλόγιστη και 'σύ
όπως και 'γω, όπως κι αυτοί
μιλούν ψιθυριστά όπως οι ψίθυροι
του σπιτιού μού μιλούν στο αυτί
για τον αργαλειό που δούλευε νύχτα μέρα
και τους επίδοξους μνηστήρες που αποδομούσαν την ευτυχία της

έσκισα το πάνω χείλος
σαν να περίμενα να τρέξει αίμα
και ήρθες σαν Κίρκη μάγισσα και σκούπιζες το αίμα
από το πάνω χείλος
και την υγρή καταιγίδα που περίμενε ο ναυαγός
τώρα που τα γαμήσια δεν του προσφέρουνε την αγκαλιά που νοσταλγεί

μου 'σκισες το πάνω χείλος
για να τρέξει αίμα
να θυμάμαι, να θυμάσαι
τον άνθρωπο που έκρυβε μια βέρα
τριγυρνώντας τα βράδια στα μπορντέλα


ανήλιαγη λιακάδα

με όμορφη σιγουριά και ανυποψίαστη ντροπή
δεν θα έρθω δεν θα πάρω το όνομά μου δεν θα γράψω, το όνομά μου δεν θα γράψω
είμαι άγνωστος
και ανώνυμος
όπως λέμε φυγάς, δραπέτης
όπως μ' ονόμασε ο τυφλός
Κανένας

και σάλιο
υγρό, διάφανο
σαν νερό
αλλά σάλιο
πηκτό
σαν το δικό μου σάλιο
που σφραγίζει τα χείλη
που 'χω κρατημένο για φιλί
για όμορφο φιλί και όμορφη ζωή
και όμορφη ζωή
και όμορφη ζωή
αντίλαλη ζωή

τώρα δεν έχει πια σημασία
όπως τίποτα δεν έχει πια σημασία

και όποια ηθική
και όποια συγκίνηση
από μια κεκτημένη ταχύτητα
ή απλά μια αντανακλαστική αντίδραση

εσύ θες να μου μιλήσεις για το σήμερα
ίσως και για το αύριο
θες να με αφυπνίσεις
να μου δείξεις την αλήθεια
θες να βοηθήσεις
αλλά κάθε επιστροφή είναι μια ήττα
και κάθε αγκαλιά παλιών ερώτων είναι δάκρυ
και κάθε δάκρυ είναι σπατάλη νερού
κι ο ήλιος μάς κρατάει πάντα τον λογαριασμό
όπως και ο σκύλος
με τα γέρικα μουστάκια
και τα κρεμασμένα αυτιά
ξεθωριασμένο γάβγισμα στα φαντάσματα που γίναμε

Τηλέμαχε
τα μάτια σου