ποτέ δεν ρωτάς αν είναι κατάλληλη ώρα
τρυπώνεις στη σκιά ενός δέντρου καταμεσήμερο καλοκαιριού
και στρατολογείς τις στριγκλιές των τζιτζικιών
ποτέ δεν σε περιμένω κι ας είναι κατάλληλη ώρα
αντιμέτωπος με τα αγάλματα στις κεντρικές πλατείες
γλύφω το φως στις λευκές επιφάνειές τους
υγραίνοντας μια αδιάλυτη σκληρότητα
ποτέ δεν θα μας χωρέσει αυτή η επιθυμία
είμαι ένας ακόλουθος της πιο ανεπιτήδευτης αιματοχυσίας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)