το κύμα με δάκρυα
γρατζουνάει το πέτο του
αφήνει λίγο τον ήλιο να κυλήσει στο πάτωμα
σαν νεκρός ή σαν ασπίδα χάλκινη που δεν κάνει θόρυβο
επειδή θα περίμενες να κάνει έστω και λίγο
δεν φοβάσαι
αλλά λίγο πολύ λίγο καυλώνεις
μόνος σου
-τι κοινότυπη ψεύτικη κι απατηλή και γνώριμη κι ανώριμη κι όμορφη έκφραση-
να μαρτυράς δηλαδή πριν να κατουρήσεις να λες Δόξα τω Θεώ
και μια φορά
μόνο μια φορά
να εγκαταλείψεις την προσπάθεια
να παραμείνεις αδρανής
μπήγοντας τα πόδια σου βαθιά βαθιά στο χώμα
μέχρι να νιώσεις τη θέρμη του φλεγόμενου μάγματος
