2.22.2010

υποκύπτω

μα φυσικά
και σίγουρα
απρόοπτα ύποπτα
καχύποπτα
φιλήδονα
τα χείλια σου
τα χείλια σου

έπειτα
μετέπειτα
και δέχτηκα
τα καχεκτικά
μπερδεύτηκα
μονοκοτυλήδονα
τα μάτια σου
τα μάτια σου

ξεφεύγω
αποφεύγω
δραπέτευσα
και ξέπεσα

όρμα στο ρηχό κενό
πιάσε απ'τα μαλλιά το νερό
και φέρτο σβούρες μέχρι
να σου τελειώσει
ο θυμός σου
ο πνιγμός σου

τώρα
έπειτα
μετέπειτα
από το πριν
από το μετά το πριν
και το πριν από το πριν
πριν το πριν
πριν
πριν

γέλασες;

χέστηκες

αφήνομαι
χύνομαι

σαν το ψάρι

σαν το ψάρι

μυρίζω

αποκάλυψη 2

κλείνω τον απορροφητήρα
τα φασολάκια αχνίζουν
απλώνουν στο σπίτι τη μυρωδιά τους
μετά κλείνω την τηλεόραση
και γράφω ό,τι γράφω

για να μη με πάρουν τα δάκρυα
ταξίδι σε έρημη νοσταλγία

σα δεν ντρέπομαι
προδίδω την απρόσμενη αγκαλιά σου
ντροπή μου, φτού μου και σκατά στα μούτρα μου

αφήνω την έλλειψη να καταλάβει τον χώρο μου
υποχωρώ
όμορφα κι ωραία
σένια σα να λέμε δηλαδή

αχόρταγο σ' αγαπώ
πουτάνα στην ψυχή
σ' όλους δίνεσαι

ανακαλύπτοντας την αλήθεια 2

ξεκινάει κανείς με συγκρατημένο ενθουσιασμό
μετά
κάπου χάνει το συγκρατημένο
κι όλο το πράγμα τού ξεφεύγει

στο τέλος αποχωρεί
με μια ανοιχτή πληγή

έτσι τελειώνει κανείς
όταν ξεκινάει
κανείς
με συγκρατημένο ενθουσιασμό

πού να το περίμενε κανείς
πόσο εύκολα πληγώνεται
κανείς