αποκάλυ Ψ η 19

γελάει η νύχτα
γιατί θα επιστρέψεις
κανείς δεν αντέχει τόσο φως
ούτε οι πιο αγνές προθέσεις

προς εσένα 16

γιατί σου απευθύνομαι;
μου μοιάζεις;

θέλεις να παίξουμε τα σύννεφα
ή θέλεις πάλι να κάνεις τον ήλιο;

κάτσε να σου λούσω τα μαλλιά σου
θα 'ναι δυνατός ο άνεμος εκεί πάνω
και θα 'χει κρύο
και θα μοιάζεις σαν μικρός θεός
με τα κρυσταλλωμένα σου μαλλιά
και το γυμνό σώμα
και τη βροχή που θα σου χαρίσω
σαν δάκρυα
κρατημένα
για το πρώτο σου ταξίδι

τώρα αρπάζω το λεπίδι
ευχή θα κάνω
και θα χαράξω
έναν μεγάλο κύκλο
να μην προδώσω την αρχή
να μην προδώσω το τέλος

θα καταλάβεις
από το χρώμα
που παίρνει το χώμα
πότε ποτισμένο με βροχή
πότε με αίμα
αν θα 'μαι ακόμα πλάι σου

μονορούφι 8

όχι δεν μπορώ σήμερα όπως δεν θα μπορώ και αύριο όπως και κάθε αύριο όπως και κάθε χθες όπως και κάθε δεν θα μπορώ ποτέ σαν περίεργος προσκεκλημένος άγνωστης προέλευσης και κατάληξης και γελάνε όπως γελάνε όσοι δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν με την θλίψη τους φυτεύοντας σφαίρες σε άνυδρο χώμα και περιμένουν να βλαστήσει όνειρο