παρότρυνση 28

φυσάει αέρας

και βροντάει με δύναμη τις πόρτες

ξυπνώντας μας ανήμπορους

μέσα στ' όνειρό μας

-μη με κατηγορήσεις-

ποτέ δεν πήρα προφυλάξεις

για τα καιρικά φαινόμενα

κι όσο μπορώ θα παλέψω

...

αλλ' όλοι ξέρετε

πως στο τέλος θα χάσω,

μα παρακαλώ

καλοδεχούμενη η αθώα έκπληξη

στα ωραία πρόσωπά σας

απο ΚΑΛΥΨΗ 37

(στον Η.)

αχ, το χαμόγελό σου

μπορεί να ξεγελάσει ακόμη και το θάνατο

αχ, το γλυκό χαμόγελό σου

που στην έχει φυλαγμένη

όταν καλύψει όλο το πρόσωπό σου

λογική ακολουθία 23

είναι ζήτημα χρόνου

το καταλαβαίνεις απ' τον τρόπο που σε κοιτούν τα πουλιά στο δρόμο

μια βαθιά ανάσα 

λίγο καλό καιρό για ν' αποφύγεις τα πισωγυρίσματα της βροχής

σφιχτές γροθιές στα δυο σου χέρια

και θα υπακούσεις πιστά σαν καλό παιδί που τρώει πάντα όλο το φαΐ του

στο πικρό κάλεσμα μιας γνώριμης φωνής

μετά 

η μνήμη

μετά 

ο χρόνος

μετά 

σαν τίποτα απ' όλα αυτά να μην υπήρξε

είναι πια ζήτημα χρόνου

κι αυτό το ποίημα δε βοηθάει

να γινόντουσαν τα πράμματα αλλιώς

επιθυμία 35

ακόμη και πάνω σε μια σταγόνα βροχής

στο χαιρέτισμα του ήλιου

μι' αδιάκοπη δίψα

λύκος μες στη νύχτα

βιαστικά γυρίζω τις σελίδες

να βρει ο ήρωας το δρόμο του

τώρα που πλημμύρες παρασέρνουν τόνους χώμα

I was still a body

I could just hear your footsteps

on my knees I couldn't start a prayer

αργά και προσεκτικά 25

λίγο ψωμί στα χείλη

χορεύει τινάζοντας τα δυο του πόδια

ελπίζει τις τελευταίες του λέξεις στη βροχή ...

τον αρπάζει ένα ζαρκάδι απ' το λαιμό,

για λίγο

χαρούμενα σπαρταράει

κι ύστερα κλαίει και κλαίει

γοερά

για χρόνια και χρόνια

αβέβαιος για τον κύκλο ζωής του σύμπαντος

ερ Ω τηση 24

άραγε

θα 'μαι ο ίδιος άνθρωπος
όταν θα φωνάξεις τ' όνομά μου

να γυρίσω το κεφάλι

να σου χαμογελάσω;