επι Θ υμία

εσένα φωνάζω
εσένα με το αλαζονικό σου φως
εσένα άθλιε υπερόπτη
σβήσε με μιας και τσακίσου μέσα στο ίδιο σου το βάρος
να τελειώσει πια αυτό το παραμύθι

μονορούφι 4

παράλογα θυμάμαι ευχαριστώ το παιδί με τα άσπρα το πουλί με το μεγάλο κεφάλι το κόκκινο το παράλογο θυμάμαι παρακαλώ τον κύριο με τα περτικαλί παπούτσια και τον παπαγάλο με το μεγάλο κεφάλι το κόκκινο παράλογο που δεν θυμάμαι ευχαριστώ τον αδελφό με τα φτερά αετού συφερτού όμοιου καταναγκασμού απόλυτου μυστικού και όρκου και όρκου και όρκου θανάτου θανάτου θανάτου που θάψαμε που σκεπάσαμε με χώμα τσιμεντένιο με κλάματα κινέζικα με όμοια παράλογα του θανάτου του σαββάτου του όμοιου του περιχαρούς της άχαρης της ξανθιάς στρουμπουλής απρόσωπης κατακλεισμικής και αγοραφοβικής εξύβρισης παρελθόντος χρόνου μέλλοντος τρόπου παρόντος αφανούς σαν την ψεύτικη βοή στο όνειρό σου μικρέ μου άθλιε μικρέ μου άθλιε γιε μου ψεύτη γιε μου δεν θα σε φάω σήμερα αλλά θα σε τιμωρήσω με τη ζώνη μου άθλιε ακόλουθέ μου ε ε ε ε σαν να μην δεν όχι κόγχη όχι χιόνι μόνοι

θυμάσαι 2

είναι πρωί ακόμα

έτσι έλεγες

είναι πρωί ακόμα και γύριζες πλευρό