σαν να 'μουν πάντα εδώ

πρέπει να πάρω κάτι απ' την αρχή

να μη μιλώ για το κλειστό πανύψηλο κουτί των παραμυθιών

πρέπει ν' αφήσω στο χώμα τα φυτά

στο δάσος τα πουλιά

πρέπει να επιστρέψω τους νεκρούς

σε τάφους ομαδικούς

να μη μιλώ για το καλό κενό των περασμένων

να είμαι εγώ αυτό που θ' αγαπώ

που θα ξεσκίζω, θα τολμώ

πρέπει να πάρω κάτι απ' την αρχή

να είναι όμορφο το γέλιο

καθώς θα σπάνε ένα ένα τα κόκαλα στη ράχη

καθώς θα πω

αυτό ήταν όλο

δεν θα μπορούσε να είναι κι άλλο