ο Μάνος και ο Γιώργος (και) για μένα

τα όνειρα δεν τα θυμόμουν

ούτε τα όνειρα θυμόντουσαν εμένα

χωρίς όνειρα ν' αφηγηθώ

κατέφυγα στη ζωή

κάθε φορά

μέχρι να μ' εγκαταλείψουν τα μάτια μου

Τι ξέρεις για τα όνειρα που μοιάζουν με βαγόνια
σε σκουριασμένες κι άχρηστες μες τη βροχή γραμμές
Τι ξέρεις για τα κύματα που είναι χαμένα χρόνια
και ποιοι μ΄ αποχαιρέτισαν και ζουν στις ερημιές

Τι ξέρεις για τα όνειρα και πίκρα τι σημαίνει
γι΄ αυτά που διάλεξε κανείς και το `χει μυστικό
Και λες πως ζει στον ουρανό με μια φωτιά σβησμένη
ώσπου να γίνει κάποτε στη γη βεγγαλικό

Τι ξέρεις για τα όνειρα κάποιων απλών ανθρώπων
που όλα πια τ΄ αρνήθηκαν και ζουν μες στη σιωπή
Πως έμαθες το μυστικό και δε μου λες τον τρόπο
για τη μοιραία κίνηση και την ανατροπή

το στοιχειο μου 2

αργά και προσεκτικά 28

έχω μια βαθιά ριζωμένη ανάγκη
μια πεινασμένη ανάγκη
ανεκπλήρωτη
μουχλιασμένη
παγωμένη

κι ο χειμώνας
που 'ναι μια λέξη βαριά
με ζυγίζει σαν θήραμα από μακριά

δεν θ' αγκαλιαστούμε ποτέ
κι ούτε θα ψιθυρίσουμε τα πιο κρυφά μυστικά μας
δεν θ' αγκαλιαστούμε ποτέ
όσο κρατήσει αυτός ο χειμώνας
όσο εξαρτόμαστε από τον χειμώνα
δεν θ' αγκαλιαστούμε ποτέ

ίσως ν' αντικρίσω μία ακόμη άνοιξη
ο χειμώνας όμως
θα 'ναι αυτός που τελευταίος θα μ' αντικρίσει

ο χειμώνας με θέλει δικό του
μόνο δικό του
και θα του παραδωθώ

είναι μετρημένες οι μέρες μου
και δεν μου περισσεύουν δάκρυα και νερό

είναι μετρημένες οι μέρες μου
και με τη μόνη βεβαιότητα που μ' αγγίζει
δελεάζομαι να επισπεύσω τη φοβισμένη ευχή μου

το οριστικό και αμετάκλητο
δελεάζομαι να εγκολπώσω

τέλεια ηττημένος
τέλεια πεινασμένος
τέλεια κουρασμένος