υποκύπτω 7

σαν ήρθα από την πίσω πόρτα και το χερούλι μού άνοιξε
παρατήρησα μια σκιά να τρυπώνει πριν από μένα σαν εμένα
παχιά και πυκνή και αδιαπέραστη
- το κατάλαβες το κόλπο μ' αυτό το α το στερημένο;-
εκείνη τη στιγμή
μόνο τη στιγμή
- κοροιδευόμαστε-
τα φύλλα τουρτούριζαν από τη μέσα ζέστη
δεν έδωσα σημασία
μπήκα
δεύτερος
είπαμε, πρώτα η σκιά νυφίτσα
παχιά και πυκνή
- με προσέχεις;-
και αδιαπέραστη
κι αν έχεις το θεό σου
μ' ένα ξαφνικό πελώριο πλατάγισμα
σφράγισε η πόρτα πίσω μου
λίγο μετά που σταμάτησε το τρεμούλιασμα των φύλλων
κι άρχισε να μικραίνει το σπίτι παρασύροντας όλα τα
φιλοξενούμενα αντικείμενα
και ο χώρος λιγόστευε
και όπως γνωστό τα αντικείμενα θέλουν χώρο
όπως ο άνθρωπος θέλει ελευθερία
-έτσι μας λένε τουλάχιστον-
και τι λέγαμε
α ναι
ο χώρος λιγόστευε, τα αντικείμενα ή τα πράγματα ή τα πράματα το ένα πάνω στο άλλο , στοιβάζονταν ή κουτρουβαλούσαν ή συμπαρασύρονταν
αγωνιωδώς προσπάθησα να αντιληφθώ τον πυρήνα αυτής της συστολής του χώρου
και διαπίστωσα με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς που έκανα
με εφαπτομένες, συνημίτονα και ημιτόνια
ότι ο πυρήνας εντοπιζόταν στον ομφαλό μου
τον άτριχο, αυτόν που γαργαλιέμαι όταν τον γλύφεις και καυλώνεις επειδή καυλώνεις
αλλά δεν τελειώνεις
-και το 'χαμε προχτές αυτό το θέμα προς συζήτηση, αλλά το απέφυγες, πως στο διάολο προέκυψε πάλι, χρωστάς εξηγήσεις όταν ξεμπερδέψω με αυτό το ποστ-
πανικόβλητος ή πανικοβλημένος ή πανικοπυροβολημένος
έψαχνα για κάποια χαραμάδα διαφυγής
αλλά η συστολή ήταν τόσο απότομη όπως όταν ανατινάζεται υποβρύχιο στα βάθη της θάλασσας ή του μπλε
-ελπίζω να βλέπεις λίγη τηλεόραση για να καταλαβαίνεις τι λέω-
αλλά με μια δόση σύντομης απογοήτευσης συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε ούτε χρόνος ούτε χώρος για να αποδράσω
και σε μερικά κλασματικά κλάσματα του δευτερολέπτου
σε σλόου μόσιον το στόμα σου, όχι η φωνή σου
μου ψιθύρισες : - μέσα σου , αγάπη μου, μέσα σου, σου έκανα χώρο
και με τα δυο μου χέρια
με βέβαιη σιγουριά
και βέβαιη συγκίνηση που ήχησε δυνατή η φωνή σου
διέταξα τα δυο μου χέρια να ανοίξουν το στόμα μου
και
και
με μια
αναπνοή
ρούφηξα όλα τα αντικείμενα μέσα μου
και είχα χώρο
και είχα χώρο για άλλα τόσα
ρούφηξα και τους τοίχους και τα παράθυρα
και την αυλή με την καρυδιά
και τα παιδιά που κοιμόνταν καταλάθος αγκαλιά κάτω από το πυκνό φύλλωμά της
και δεν έμεινε τίποτα
μόνο εγώ
μόνο εγώ

ακόμη το ρεύομαι το σπίτι μου

-μόσχος και κανέλα, από κάπου ακούγεται η φωνή της μαμάς
-μαμά, μήπως έχεις καμία σόδα;
-στο ψυγείο αγόρι μου
-δεν έχει!
-τις ήπιε όλες ο πατέρας σου. έλα να σου δώσω χρήματα να πας να πάρεις. προσπάθησε όμως να μην επιστρέψεις, εντάξει αγόρι μου
-ναι μαμά, θα προσπαθήσω
όπως πάντα προσπαθώ και δεν τα καταφέρνω

αργά και προσεκτικά 6

σεργιάνι στο μικρό περιβόλι αλ ήθινο
προπαροξύτονο αληθινό
σαν να προπαρασκευάζει την αλήθεια του
σεργιάνι γυμνό ανήθικο παιχνιδιάρικο
στο μικρό περιβόλι ψευτικό
οξύτονο ψεύτικο
σαν να οξύνει το ψέμα του

ερ Ω τηση 5

αμέ, σου λέω
έχει πλάκα
έτσι όπως πέθαινε
υπερβολικά
αργά για ζωντανή αναμετάδοση
έχει και μπάλα στο άλλο κανάλι

μήπως να το άλλα ζ α;

υποκύπτω 6

πρέπει όχι δεν πρέπει
όχι πρέπει
πρέπει
κι αν δεν πρέπει
ίσως να πρέπει
ρε πρέπει σου λέω
πρέπει
σίγουρα πρέπει
ε να μην πρέπει
κι αν πρέπει
οτι πρέπει
αφού δεν πρέπει
το πρέπει
που δεν πρέπει
επειδή το πρέπει πρέπει
που σίγουρα πρέπει


αμάν μ' αυτό το πρέπει

ΔΗΛΩΣΗ 15

στ' ανείπωτα
σκάλωσα
κι ακόμα πέφτω

αποκάλυ Ψ η 9

μου χρωστάς γαμώτο

μου χρωστάς

τόση αγάπη ξόδεψα για σένα
τόσα χρόνια
αγάπη, πραγματική αγάπη
σ' αγάπησε ποτέ κανείς πούστης έτσι

μου χρωστάς γαμώτο

μου χρωστάς ένα εγγόνι
γαμώτο
μου χρωστάς μια δεύτερη ευκαιρία
μην είσαι τόσο σκληρός
μια δεύτερη ευκαιρία, τι σου ζητάω
δεν βλέπεις ότι
ότι καμιά συγνώμη δεν φτάνει δεν
δεν μου φτάνει αγόρι μου δεν
δεν μου φτάνει δεν

- μαμά μην κλαις μην κλαις