αδικαιολόγητα οικείος
χορεύω πάνω στις συμβάσεις της πραγματικότητας
ο ήχος των φύλλων ανήκει στον άνεμο
και το σώμα τους σ' ό,τι κρυμμένο λαχταρά να δει τον ήλιο
κι αν είμαι κάτι εγώ
είμαι μόνο μια πρόθεση που πέφτει πάνω σου
που είτε θ' ανοίξεις τα χέρια σου να την κρατήσεις
είτε θα την αφήσεις να τσακιστεί στα πόδια σου
κι ο χείμαρρος μας παρασέρνει όλους στη θάλασσα
αδικαιολόγητα οικείος με την ανημποριά των ανθρώπινων σωμάτων
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)