8.18.2012

ερ Ω τηση 26

πειράζει που δεν έχω προορισμό
που έτσι ανούσιο και χαζό στέκω στο χαρτί
με μόνη ιδιότητα την ακατάλυτη επιθυμία να διαβαστώ
ακόμη κι εγώ, που τίποτα δεν προσφέρω, που πουθενά δεν ωφελώ
πειράζει που δεν είμαι τίποτα σημαντικό
και παρόλ' αυτά, αυτοαποκαλούμαι "ποίημα";
πειράζει που βαθιά μέσα μου το 'χω ως κρίμα
κι αν μπορούσες να μου 'λεγες αν σε πειράζει
που δεν σε γνωρίζω και δεν σε κατανοώ
αν σε πειράζει ως περιττό βάρος να σε ακολουθώ
αυτούσια γυμνή επιθυμία
σ' ό,τι ποτέ θα μπορούσα να οριστώ και να μεταμορφωθώ;