ανακάλυ Ψ η 14

τα πλακάκια του μπάνιου

ένας φαλακρός μονόφθαλμος γορίλας

ένας θυμωμένος σκύλος κλόουν

ένα κεφάλι μωρού τρικεράτωψ

ένας windsurfer πάνω σ' ένα σύννεφο

ένα κεφάλι γυναίκας με κλειστά μάτια
και τα μελαχρινά μαλλιά της να σέρνουν το σκοτάδι

μισό πρόσωπο μινώταυρου, δεξί προφίλ σχεδόν

μια γυναίκα με φωτιά στα μαλλιά
κρατώντας ένα σκουρόχρωμο πανί με τα δυο της χέρια
κι ένα βλέμμα έκκλησης με γυμνό το δεξί της στήθος

ένα φοβισμένο μελαμψό φάντασμα του κάτω κόσμου ή του πάνω ή απλά του κόσμου


Υ.Γ. για οποιαδήποτε νεότερη εισβολή θα σας κρατώ ενήμερους

αποκάλυ Ψ η 16

κανείς
δηλαδή όλοι
κι η πόλη

σαν να μου ζητάς να σε γαμήσω
να σε φιλήσω
ανάμεσα στα μάτια

μια φωνή
σιγανή
απόμακρη
δε λε αστική

αφού το κύμα παρέκαμψε τον ουρανοξύστη
κι ο κεραυνός κρύφτηκε στο αλεξικέραυνο

κανείς
μπορείς
δηλαδή τα πόδια σου τρέμουν
και απέχουν διαλέγοντας στα ράφια
ονόματα
χώματα
στόματα
αρώματα
δολώματα

θα 'ρθεις μαζί μου απόψε
θα σε κοιτάζω μόνο στα βυζιά και στο ξεχειλωμένο σου μουνί
γέννησες
τώρα
γέννησες
κι έκλασες
και μυρίζει
και γελάμε
μάνα
έκλασες
και μυρίζει
άλλαξέ μου την πάνα

σε κατούρησα ποτέ στα μούτρα
ε;
δεν πρόλαβα να σε ρωτήσω
ούτε κι αύριο που θα σε δω θα προλάβω

πως γεννήθηκα έτσι βιαστικός
ρωτούσες
βρωμούσες
τα 'κανες πάνω σου
μάνα

πως τρύπωσες πάλι ανάμεσα στις μαλακισμένες λέξεις μου
έχω θυμό θα έλεγες
δηλαδή το φωνάζεις
στα μπαλκόνια

σε συγχώρησα
αλλά κάνε πως δεν στο είπα
να μπορώ και γω να τ' αντέξω

στο φεγγάρι θα σου φέξω
θα σου νέψω

κανείς στην πόλη
δηλαδή όλοι
στη φορμόλη
κι η πόλη
που 'χει καρφωμένα τα θεμέλιά της στα όνειρά μου

μάνα
έχω θυμό
μάνα
δεν θέλω να σκοτώσω κανέναν
μάνα
δεν είμαι φονιάς
μάνα
έχω θυμό
μάνα
δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια

κι η πάνα
μούσκεμα από τα κάτουρα
έρχεσαι την βγάζεις
μου γελάς
σε κατουράω
και μου φοράς την ίδια πάλι

μάνα

αφού

μάνα

ονειρεύτηκα σκοτάδι

και 'συ στη μια γωνιά του ονείρου

έκανες πως δεν κοιτούσες

Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ ΕΝΑΣ ΠΟΥΣΤΗΣ ΦΟΝΙΑΣ

προς εσένα 12

όσο κι αν σε πλήγωσα
εσύ θα με σώσεις

όσο κι αν περιφρόνησα το χαμόγελό σου
όσο κι αν χόρεψα πάνω στο κλάμα σου
εσύ θα με σώσεις

όσο κι αν σε κορόιδεψα
κατασκευάζοντας παράλληλες πολλαπλές εκδοχές
ενός λαίμαργου στόματος
εσύ θα με σώσεις

όχι γιατί μου χρωστάς
ούτε γιατί με αγαπάς
όχι γιατί με έχεις ανάγκη
ούτε γιατί με συγχώρησες

εσύ θα με σώσεις

όσο κι αν δεν το πιστεύω
ο λιπόψυχος

εσύ θα με σώσεις

για να μάθει ο ήλιος και το φεγγάρι
η θάλασσα και το δάσος
το χελιδόνι και το σπουργίτι
ο σκύλος και η γάτα
τον θεό τους
τον άνθρωπό τους

είμαι περιττός
μέχρι εσύ να με σώσεις