στην αρχή θα διστάσεις...
Κοιτώντας με αμηχανία το πάτωμα
θα 'ρθεις και θ' ακουμπήσεις πάνω μου
ανήμπορος στη σαγήνη της εύθραυστης φύσης σου
μ' όλη τη δύναμη που περιέχει το κορμί μου
θα σε σφίξω κόντρα στο στέρνο μου
κι ούτε θα θελήσεις ν' αντισταθείς
ούτε να ομολογήσεις
απολαμβάνοντας τη βιαιότητα της ενσωμάτωσης
και στα χρόνια που έρχονται ή προσπεράσανε
αντικριστά στον ήλιο
σαν ακτινογραφία
θα διακρίνουν τα παιδιά
δυο καρδιές σ' ένα σώμα
