και θα χορεύω σάρκινο τσιφτετέλι πάνω σε κάθε πουλημένη αγάπη
και τα ξυπόλυτα πόδια μου θα ματώνουν πάνω στα κομμάτια γυαλιά που σκόρπισαν
και οι καύλες μου θα 'ναι περήφανες και τα χείλη μου σφιχτά δεμένα και τα μάτια μου στα σύννεφα δοσμένα
χόρεψε ψυχή μου και δικαίωσε το σώμα σου
οι μέρες είναι μετρημένες
και χατίρια δεν θέλω
χώμα στα πόδια μου
και ήλιο στην καρδιά μου
όνειρο θα πω πως έζησα
και σταμάτησα να φοβάμαι την πρώτη φορά που πέθανα
χόρεψε ψυχή μου και πυρπόλησε το σώμα μου
σου χτυπούν παλαμάκια τα πουλιά
και χύνει κρασί στα πόδια σου ο θάνατος
χόρεψε ψυχή μου και γίνε σώμα
γίνε το σώμα μου
6.15.2010
αργά και προσεκτικά 14
θα σε κοιτάζω στα μάτια
όσο τα κρατάς επίμονα σφιχτά κλεισμένα
μαντεύοντας τις άτακτες κινήσεις των βολβών σου
όταν θα κουραστείς μέσα στα πολλά χρόνια που θα ζήσεις
σαν μωρό από το κεφαλάκι σου θα σε κρατήσω
και θα σ' ακουμπήσω πάνω σ' ό,τι ποτέ δεν είπαμε
και θα τραβήξω τη θάλασσα να σου σκεπάσει τις πατούσες
και θα δακρύσω χαρούμενος
και συγνώμη που δεν βρίσκω άλλα λόγια να μ' ομολογήσω
όσο τα κρατάς επίμονα σφιχτά κλεισμένα
μαντεύοντας τις άτακτες κινήσεις των βολβών σου
όταν θα κουραστείς μέσα στα πολλά χρόνια που θα ζήσεις
σαν μωρό από το κεφαλάκι σου θα σε κρατήσω
και θα σ' ακουμπήσω πάνω σ' ό,τι ποτέ δεν είπαμε
και θα τραβήξω τη θάλασσα να σου σκεπάσει τις πατούσες
και θα δακρύσω χαρούμενος
και συγνώμη που δεν βρίσκω άλλα λόγια να μ' ομολογήσω
Labels:
αργά και προσεκτικά,
living traces
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)