αργά και προσεκτικά 29

σου τραβούσα επίμονα το μανίκι
και σε ρωτούσα τι χρώματα βλέπεις
μέσα στη θερμή ροή του αίματος

οιδίποδας ή τειρεσίας
προσφέροντας περισσή ικανοποίηση στο βλέμμα

θα καθαρίσω ό,τι λέρωσες
αδέξιο μίσος
παμφάγα ηδονή
ακονίζοντας με την τραχιά μου γλώσσα την κοφτερή ακμή
του μπαλτά

κόκκινα ζουμιά στην κατάψυξη
από φόνους που μας χρεώσανε
κάθε χρόνο
σε μεταλλικά σκεύη ν' ατενίζει παράλυτη
η σαρκοφάγα ορμή

να ερωτευτούμε
-μόνο έτσι-
να σε γευτώ πάλι
να 'χουν μια εξήγηση οι φοβισμένοι
που προσπερνούν τα πυρωμένα λιβάδια
με τις παπαρούνες