τώρα τα αεροδρόμια θα 'χουν και μια θλίψη
μόνο δική μου
κρυμμένη σ' ένα νεύμα
κι ένα χαμόγελο που πίκραινε το στόμα
"Όλα θα πάνε καλά" "μην ανησυχείς"
"δεν θα χαθούμε" "θα μιλάμε"
κάποιος άλλος μίλαγε
διεκπεραιωτικά
να μην εκραγεί ο πόνος μέσα μου
σαν βόμβα υδρογόνου
κούφια σώματα γυρίσαμε σπίτι μας
σαν να μην έγινε τίποτα
αφήνοντας
το "γιατί" ξοπίσω
να στοιχειώσει 'κείνη τη μέρα
