παλιές αναπνοές
για τους έρωτες που δεν ήταν εκεί
τις ξεπληρώνω μ' ένα ξεροκόματο
να καταπιούν το βιασμό τους
το κενό τους
και θα κάτσει πλάι μου ο θυμός
να μου εξηγήσει τα λάθη μου
στα πάθη μου
να μάθω να επιστρέφω κομμάτι κομμάτι
με μια πληγή βουτηγμένη στ' αλάτι
ό,τι δεν είναι πια εδώ
θα του ευχηθώ στο καλό
και δεν θα υποταχθώ
στο ανέφικτο που δηλητηριάζει το μυαλό
5.26.2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)