4.11.2010

προς εσένα 10

σκέφτομαι να σου τηλεφωνήσω
τώρα αυτήν ακριβώς τη στιγμή
να μιλήσουμε λίγο για τον καιρό
λίγο για σένα
λίγο για μένα
να πιούμε καμιά ρουφηξιά καφέ
να πούμε "α, ναι, αλήθεια;"
και "σοβαρά; από πότε;"
και "μπράβο, χαίρομαι για σένα"

κι αφού περάσει η ώρα
και σιχαθούμε πάλι ο ένας τον άλλο
δηλαδή τον εαυτό μας
να ξεράσουμε ένα υποκίτρινο "τα λέμε"
και να το κλείσουμε όσο ευγενικά μπορούμε

μετά να βγούμε έξω στο μπαλκόνι
να πάρουμε δυο τρεις βαθιές ανάσες
και να ονειροπολήσουμε
με την ίδια ευκολία
που δεν λέμε ποτέ αυτά που αισθανόμαστε

πως να περάσει καλύτερα ένα κυριακάτικο μεσημέρι

και συ τι γνώμη έχεις αδιάκριτε συνένοχε αναγνώστη;

αποκάλυ Ψ η 14

Κυριακή πρωί
λίγο περισσότερο ασήμαντος
παράπλευρες απώλειες
από ένα χθεσινό Σαββάτο βράδυ

ποιος νοιάζεται
ούτε εγώ

ίσως μόνο αυτή η κακή συνήθεια
αυτή ακριβώς εδώ
μόνο αυτή
εδώ
κάτι σαν περήφανη "βοήθεια"
αστείο ή τραγικό
απάθεια
ομολογώ