5.06.2010
υποκύπτω 13
για δες τι όμορφα που τραγουδάει το παιδί
μέσα στην κοιλιά της μαμάς του
που πεθαίνει από ασφυξία
σε κάποιον όροφο σε κάποια τράπεζα
δίπλα σε ένα παράθυρο που αντικαθρεπτίζει ένα οργισμένο πλήθος
ακούς το τραγούδι
σκαλωμένο μέσα στις πτυχές ενός πυκνού καπνού
που ανηφορίζει στα σύννεφα
χασμουριέσαι και σε παίρνει ένας γλυκός ύπνος
ονειρεύεσαι μια πυρκαγιά
ζεσταίνεσαι
και γδύνεσαι
θα βουτήξει η θάλασσα μέσα σου
κι όλα θα αποκτήσουν μια αλμυρή γεύση
βιάζεσαι να προλάβεις
δαγκώνεις και σχίζεις τα χείλια σου
γεύεσαι το αίμα σου
γλυκό σαν ώριμο πορτοκάλι
κι ένα χέρι στρουμπουλό και απαλό
σε χαϊδεύει στα μάτια
χαμογελάς και βυθίζεις τη θάλασσα μέσα σου
μέσα στην κοιλιά της μαμάς του
που πεθαίνει από ασφυξία
σε κάποιον όροφο σε κάποια τράπεζα
δίπλα σε ένα παράθυρο που αντικαθρεπτίζει ένα οργισμένο πλήθος
ακούς το τραγούδι
σκαλωμένο μέσα στις πτυχές ενός πυκνού καπνού
που ανηφορίζει στα σύννεφα
χασμουριέσαι και σε παίρνει ένας γλυκός ύπνος
ονειρεύεσαι μια πυρκαγιά
ζεσταίνεσαι
και γδύνεσαι
θα βουτήξει η θάλασσα μέσα σου
κι όλα θα αποκτήσουν μια αλμυρή γεύση
βιάζεσαι να προλάβεις
δαγκώνεις και σχίζεις τα χείλια σου
γεύεσαι το αίμα σου
γλυκό σαν ώριμο πορτοκάλι
κι ένα χέρι στρουμπουλό και απαλό
σε χαϊδεύει στα μάτια
χαμογελάς και βυθίζεις τη θάλασσα μέσα σου
Labels:
υποκύπτω,
living traces
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)