ο Μάνος και ο Γιώργος (και) για μένα

τα όνειρα δεν τα θυμόμουν

ούτε τα όνειρα θυμόντουσαν εμένα

χωρίς όνειρα ν' αφηγηθώ

κατέφυγα στη ζωή

κάθε φορά

μέχρι να μ' εγκαταλείψουν τα μάτια μου

Τι ξέρεις για τα όνειρα που μοιάζουν με βαγόνια
σε σκουριασμένες κι άχρηστες μες τη βροχή γραμμές
Τι ξέρεις για τα κύματα που είναι χαμένα χρόνια
και ποιοι μ΄ αποχαιρέτισαν και ζουν στις ερημιές

Τι ξέρεις για τα όνειρα και πίκρα τι σημαίνει
γι΄ αυτά που διάλεξε κανείς και το `χει μυστικό
Και λες πως ζει στον ουρανό με μια φωτιά σβησμένη
ώσπου να γίνει κάποτε στη γη βεγγαλικό

Τι ξέρεις για τα όνειρα κάποιων απλών ανθρώπων
που όλα πια τ΄ αρνήθηκαν και ζουν μες στη σιωπή
Πως έμαθες το μυστικό και δε μου λες τον τρόπο
για τη μοιραία κίνηση και την ανατροπή