το δάσος και τα ορθογώνια παραλληλόγραμμα

υποκύπτω 23

ήταν ένα δέντρο που δεν είχε όνομα

αλλά είχε τις πιο βαθιές ρίζες

που το ανάγκαζαν να μένει αμετακίνητο

σαν αιώνια τιμωρία

the horror in symmetry

αργά και προσεκτικά 21

δεν αντιστέκεται


βαριά ανασαίνει

κοίτεται

πεινασμένα πουλιά κάνουν κύκλους
πάνω από το κορμί του

ο ήλιος επιμένει στις σκιές των παιδιών που παίζουν με την άμμο

ίσως αύριο να ισχυριστούμε ότι ήταν ένα όνειρο χαζό

που δεν πρόλαβε κανείς να το πιστέψει

ανακάλυψη 27

μέθυσε ο άνεμος ακολουθώντας το ποτάμι
και φτάνοντας στη θάλασσα
χόρεψε με μανιασμένα βουητά
και στροβιλίσματα
κοιτώντας επίμονα προς το βουνό
τις χιονισμένες κορφές που σιωπούν
κι ύστερα
χάθηκε σαν χάδι απαλό
στο πρόσωπο που χαμηλώνει το βλέμμα
κι αποσύρεται στο σκοτάδι δίχως λέξη

και σήμερα είναι μια τυχαία μέρα της ζωής μου

the teeth

παρότρυνση 22

μέσα στη μέση του κόσμου
έλα και πάρε με αγκαλιά
πλησίασε τα χείλη σου στα χείλη μου
και με μια πνοή
ψιθύρισέ μου ό,τι φοβάσαι

μέσα στη χούφτα μου θα σε κλείσω
και με της αγάπης ξόρκι ανείπωτο
ελεύθερο πουλί
στον ουρανό θα σε στείλω
αγάπη πυρωμένη

υποκύπτω 22

πάνω στη Γη πατώ 

κι από χώμα, νερό κι αέρα θρέφομαι

πίστη στο σώμα μου

όνειρα στα μάτια

κι έναν ουρανό γαλάζιο

υψώνομαι σαν δέντρο

μέσα στο αχανές διάστημα

κι έχω τα χέρια μου σφιγμένες γροθιές

να σπάσουν το θόλο που μας περιβάλλει

track me

ΔΗΛΩΣΗ 30

σήμερα
δεν έχω εμπιστοσύνη
ούτε σε εμένα
ούτε σε εμένα

και δες πως μοιάζω
σαν αντικαθρεφτίζομαι στη μικρή λιμνούλα
από τα βροχόνερα που δεν βρίσκουν
το δρόμο της επιστροφής

πλάσμα που παραμονεύει στην άλλη πλευρά των πραγμάτων

σήμερα
μια βροχερή μέρα
που φυλάγομαι από τη μορφή μου

αργά και προσεκτικά 20

δεν θυμάμαι το δρόμο της επιστροφής

ούτε μίτος της αγάπης που οδηγεί

ούτε αργαλειός που καρτερικά υφαίνει

χάνομαι για να με βρεις

σε μια ερημική ακρογιαλιά

χωρίς συντρόφους

ούτε προορισμό

κι αν με ρωτήσεις το όνομά μου

θα σου πω ο Καθένας

a painful mask underneath

ενασωμα6

ΤΟΧΕΡΙΜΟΥΤΟΧΕΡΙΣΟΥ

ΤΟΓΕΛΙΟΜΟΥΤΟΓΕΛΙΟΣΟΥ

ΤΑΜΑΤΙΑΜΑΣ

ΟΙΑΝΑΣΕΣΜΑΣ

ΗΘΑΛΑΣΣΑ

ΑΥΤΟΣΟΚΟΣΜΟΣ

δια Λογοι 11

- πέρασαν χρόνια

- ταξίδεψαν τα σύννεφα χιλιόμετρα πολλά

- σε κυκλική τροχιά

- κι εμείς νομίζαμε ότι βαδίζαμε σε μια ευθεία

- πέρασαν χρόνια πολλά

- θ' ανταμώσουμε;

- μόνο αν το θέλουμε πολύ

- πάνω σε σύννεφα

- που ταξιδεύουν σε κυκλική τροχιά

open me

θυμάσαι 15

 

έπρεπε ένα πρωινό να παλέψουμε 

με τον ήλιο που ζήλεψε τα χαμόγελά μας

μονορούφι 12

σαλεύει ανήθικη μια αλήθεια που περιεργάζεται κωφούς αντίλαλους πάνω σε τζάμια που γυρεύουν κόκαλα μέσα στο διάφανο υγρό της αντανάκλασης που υπόσχονται αντί της ευδιάκριτης θρυμματιστής αγωνίας σκορπισμένη στα πόδια σου και στης φωτιάς την ένθερμη υποδοχή μετά την επανάσταση των ψυχών που γεύτηκαν το χιόνι κάτω από τον πυρωμένο ήλιο ενός μεσημεριού που καλπάζουν άλογα μιας ελπίδας που υποφέρει από την επίκτητη ζήλεια του αναπόφεκτου που μας παρασέρνει σαν το θάνατο σε μια ανούσια διαμάχη με το τίποτα που πίσω από τα πάντα καραδοκεί

αποκάλυψη 30

περπατάω αμέριμνα πάνω σε κορυφογραμμές

και πολύ προσεκτικά σε καταπράσινες πεδιάδες

σκορπίζω με την ίδια αγάπη

όσα λουλούδια αγγίζουν τα χέρια μου

έχω εμπιστοσύνη

ακόμα και στην προδοσία

focus on me

κόκκινο 11

γυμνά παπούτσια 

παρατημένα κάτω από το χρώμα που αναλύεται

υποκύπτω 21

αν ποτέ μιλήσω

λίγο αργά και πιο προσεκτικά

θα σου είχα μιλήσει

για ό,τι κάποτε ξεχάσω

μην ποτέ γυρίσει το πρόσωπο

κι αντικρύσει νύχτα μέσα στο φως της μέρας

ανόητη πεποίθηση που κρύβεται

σ' ό,τι δεν ειπώθηκε κάτω από τ' άστρα

πάνω από τις καρδιές μας

ανάμεσα σ' ό,τι γίνεται

κι ό,τι φθείρεται

αυτόματα

όπως χάνονται οι ζωές μας

μέρα με τη μέρα