πειραχτήρι 18

είμαι σίγουρος

χίλιους δυο θεωρητικούς τρόπους θα 'χε το κεφάλι σου

για να τυλιχτεί σωστά ένα δώρο

κι ούτε ένας θα ταίριαζε στ' άγαρμπα τα χέρια σου

ασύμμετρα διπλώματα και χίλια πεντακόσια ζιλοτέηπ

ολίγον τι στραπατσαρισμένα

δεν ήξερα από πού να το πιάσω να τ' ανοίξω

το καημένο

και τώρα που με ξέρεις καλά

σού ομολογώ

γέλασα

και γέλασα

σαν να 'βλεπα μπροστά μου τ' ανυπάκουα χεράκια σου

να κάνουν τα δικά τους

με ύφος αγνοώντας τις άνωθεν οδηγίες

όμως απότομα σοβάρεψα

όταν κατάλαβα

ότι το δωράκι σου έκρυβε το δώρο του
σ' αυτό τ' αποτυχημένο περιτύλιγμα

που το 'χω ανέγγιχτο φυλάξει

να μού θυμίζει ότι πιο πολύ απ' όλα

μ' αγαπάει με το δικό του τρόπο

το σώμα σου

κι ας έχει το κεφαλάκι σου
χίλιους δυο θεωρητικούς τρόπους να μού εξηγήσει
ότι κάνω λάθος

λογική ακολουθία 21

χάθηκες
και δεν πρόλαβα να σου πω αντίο

κι έτσι μου χρωστάς μια επιστροφή
και σου χρωστώ μια βουβή αγκαλιά

not looking at me

απο ΚΑΛΥΨΗ 36

πετούσε

κρατώντας όλα τα πίξελ του σώματός του

συσπειρωμένα

ήταν ακόμη πουλί

είχε ακόμη φτερά

και το φθονούσε ο κατακερματισμένος ουρανός

HOLDING TOGETHER THE PIXELS OF MY BODY

ΔΗΛΩΣΗ 38

βάζω τα δυνατά μου

κι ας είναι τα μπράτσα μου αδύνατα

κι ας είναι τα κόκκαλά μου εύθραυστα

βάζω τα δυνατά μου

σφίγγω τα δόντια

και κάπου κάπου μουγκρίζω από το ζόρι

βάζω τα δυνατά μου

κι ας ξέρω

πως στο τέλος της σκηνής

πεθαίνω

με γόνατα ραγισμένα

με χέρια ανυπάκουα

μ' έναν ατονικό ρυθμό στο κέντρο του στήθους μου

βάζω τα δυνατά μου

μέχρι που κουρέλι ξεφτισμένο χιλιομπαλωμένο αγνώριστο

ανάσκελα

χαμογελάω στην τόση μοναξιά του σύμπαντος

που νόμισε ότι θα γίνει το δικό του

ανακάλ ΥΨΗ 35

έχει μια πίκρα το στόμα του ερωτευμένου

που σκεπάζει απαλά την ευαίσθητη επιφάνεια

των χειλιών του

αλλά είναι όμορφα τα μάτια σου

έτσι που πανικόβλητα

τσούζουν και δακρύζουν

απ΄ το σάλιο των φιλιών μου

που δεν καταλαβαίνουν το γιατί 

κι ανόητα υπερασπίζοντας την όραση

αλόγιστα ξοδεύουν

το πολύτιμο ύδωρ της ψυχής σου

κόκκινο 14

στην αρχή θα διστάσεις...

Κοιτώντας με αμηχανία το πάτωμα

θα 'ρθεις και θ' ακουμπήσεις πάνω μου

ανήμπορος στη σαγήνη της εύθραυστης φύσης σου

μ' όλη τη δύναμη που περιέχει το κορμί μου

θα σε σφίξω κόντρα στο στέρνο μου

κι ούτε θα θελήσεις ν' αντισταθείς

ούτε να ομολογήσεις

απολαμβάνοντας τη βιαιότητα της ενσωμάτωσης

και στα χρόνια που έρχονται ή προσπεράσανε

αντικριστά στον ήλιο 

σαν ακτινογραφία

θα διακρίνουν τα παιδιά

δυο καρδιές σ' ένα σώμα

ROCK PRAYER

κόκκινο 13

όταν θα κοιμάσαι
ανυποψίαστος στην αγκαλιά μου
θα μετρήσω τα ματοτσίνορά σου
να ξέρω κάτι για σένα μόνο εγώ
κι όταν ξυπνήσεις θα σου εκμυστηρευτώ τον τυχερό μου αριθμό
χαϊδεύοντας τα μάτια σου