απαρίθμηση 12

ο φόβος
το σαπισμένο μήλο
το κούφιο δόντι που κουνιέται
ποτέ δεν με κοιτάς στα μάτια
ο φόβος στον καθρέφτη
στα χείλη της κούκλας που κοιμάμαι αγκαλιά
στο ρόλο της εγκαρτέρησης
στη παροπλισμένη μου ευχή
ξεπουλημένη μ' αίμα δανεικό
ζωγραφίζω την απουσία
μέσα στο φως που προκαλεί φόβο

SEDUCING FEAR

ΘΥΜασαι 22

είχε βραδιάσει θα σου λεγα
αλλά η μάνα είχε ήδη αποκοιμηθεί
μόνη, στον καναπέ
με την τηλεόραση βουβή
να φωτίζει το πρόσωπό της

την σκέπασα
κι έκανα πως δεν άκουγα
το επώδυνο αργοψιθύρισμα της αναπνοής της

σ' ακολούθησα μέχρι τη θάλασσα
με χείλη ξεραμένα
μ' αδέξιες κινήσεις
με λόγια που δεν αρκούσαν

θυμάμαι τις σκουριασμένες κούνιες
να στριγγλίζουν όλο το βράδυ
παραδομένες στο θαλασσινό αεράκι