ερ Ω τηση 10

σήμερα είδα την πρώτη παπαρούνα
μόνη της
ανάμεσα σε άγρια πρασινάδα
σκέφτηκα να τη βγάλω μια φωτογραφία
αλλά ο τρόπος που σάλευε με τη βοήθεια του αέρα
παίζοντας με την εγκατάλειψη σε κάθε φύσημα
μ' έκανε να ντραπώ
για την ακόρεστη αδιακρισία μου

το κόκκινο των πετάλων της
που είναι τέσσερις στάλες αίμα μεταφρασμένες
έμοιαζε σαν αμετάφραστος γρίφος
μιας εύθραυστης λέξης

τη χάζευα για λίγη ώρα
μέχρι που χασμουρήθηκα για πρώτη φορά
κι έχασε το ένα της πέταλο
σαν στάλα αίμα που καβάλησε το αεράκι
για να επιστρέψει σε μια ανοιχτή πληγή

άραγε θα τη βρει ποτέ;

άραγε θα κλείσει ποτέ αυτός ο κύκλος αίματος;