θυμάσαι;

πουλί φτερούγισα στον άνεμο σκόρπισα
σαν πέπλο λευκό στου ουρανού τα χρώματα λίκνισα
το κορμί μου λύγισα
γέμισα χαρά
σε είδα μακριά
στου ήλιου τα φωτεινά σημεία

έλα, μου φώναζες
έλα αγάπη μου
κι έκανες τη λαχτάρα μου τόση
που θυμήθηκε το σώμα μου την αγκαλιά σου
και αν θυμάσαι
προσπαθούσα να φωνάξω
σ' αγαπώ κι ας μη σε προλάβω
αλλά ο αέρας έπερνε τις λέξεις και τις σκορπούσε
μικρές σταγόνες να δροσίζουν το παιδί που σκαλίζει την αμμουδιά

Βασίλη μου, θα βρέξει. Έλα, μάζεψε τα παιχνίδια σου. Έλα, θα φύγουμε.