5.21.2010

πειραχτήρι 11

καλησπέρα ήλιε μου
να με συγχωρείς για την οικειότητα
αλλά είναι που 'σαι χρόνια σιωπηλός
κι αεικίνητος
θα υπέθετα λιγάκι αυτιστικός

όπου να 'ναι θα πορτοκαλίσεις και μετά θα κοκκινίσεις
σάμπως από ντροπή θα ΄ναι;
τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά
τι να σε ξαφνιάσει πια;

και μετά;
και μετά θα μου αφήσεις μπόλικη σκοτεινιά
κι αν δεν δείχνεις να το παίρνεις και πολύ βαριά
να ξέρεις ότι κακία δεν κρατώ
μεγάλο παιδί είμαι πια
και κλείνω το φως για να κοιμηθώ

καλησπέρα ήλιε μου άλλη μια φορά
δεν το κάνω για να σου σπάσω τα νεύρα
απλά για να κρατήσω το ρυθμό
κι ήθελα να σου πω ότι
εκεί που θα μαζεύεις τις τελευταίες ηλιαχτίδες σου
θα σου χαρίσω ένα μυστικό
να μου το φυλάξεις από τη σημερινή νυχτιά
που θα βγω ανυπεράσπιστο κορμί
στους υγρούς ανοιξιάτικους δρόμους, παρά κάτι καλοκαιρινούς, αλλά σήμερα και λιγάκι πρώιμα φθινοπωρινούς
που θ' αντιφεγγίζουν τα όνειρά μου
κι ίσως κάτι να χαθεί
μέσα στη πολλή βαβούρα και τα ποτά

αλλά μη σε ζαλίζω μ' αυτά

την καλησπέρα ήλιε μου τελευταία φορά
τι κι αν είσαι ένας πυρωμένος μπουνταλάς;
είναι που εμπιστεύομαι εύκολα τα φωτεινά χαμόγελα
και δεν ξεχνώ
εκείνο το αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα που μου 'ταξες στα 14
όταν γνωριστήκαμε για πρώτη φορά

Δεν υπάρχουν σχόλια: