παρότρυνση 17

έχω πολλά να σου πω
και αυτό μάλλον δεν είναι καλό σημάδι
εξαιρουμένης της φλυαρίας μου

έχω πολλά να σου πω
και δεν στα λέω
και τα μαζεύω σε σακούλες μπλε που μυρίζουν μπλε πλαστικό
για σκουπίδια
και τις πετάω στους κάδους
όχι τους μπλε που είναι για ανακύκλωση
στους άλλους
τους γκρι τους σιδερένιους που βρωμάνε

έχω πολλά να σου πω
που καταλήγουν στη χωματερή
αφού εσύ
δεν
θέλεις
να
ακούς
αφού εσύ
θέλεις
να
μην
ακούς
αφού εσύ
απέφυγες τη δέσμευση
να
ακούς

έχω πολλά να σου πω
δηλαδή να σου εκμυστηρευτώ
όπως για τ' ανοιχτά μου μάτια όταν φιλάω
αλλά κάτι τέτοιες μαλακίες κι άλλες τόσες
που παράγονται μέσα μου σαν καρκινογόνα κύτταρα
τα μαζεύω σε μπλε σακούλες σκουπιδιών και τα ρίχνω στους γκρι σιδερένιους κάδους
και δεν με νοιάζει πια
ποτέ δεν ήμουν της ανακύκλωσης
ούτε της οικολογίας
ούτε της φλυαρίας

απλά έχω πολλά να σου πω
που καταλήγουν θαμμένα στις χωματερές
και από 'κει
κούτσου κούτσου
πορεύονται προς τη θάλασσα

όλα τα λόγια που σκορπίζονται
πορεύονται προς τη θάλασσα
κι όλες οι λέξεις μαζί
κι όσες έχουν δύσκολα σύμφωνα όπως γ και π μαζί
όπως ρ και τ μαζί
όπως όλα τα λόγια που μυρίζουν δέσμευση
όπως ο θάνατος που μυρίζει δέσμευση
όπως το πρώτο "γεια" που είναι δέσμευση

τα λόγια σκορπίζονται και στ' αρχίδια μου
μόνο αυτόν τον καρκίνο να βγάλω από τα στήθια μου
να τον ταΐσω στα κοπρόσκυλα όλων των κουτσουλημένων πλατειών

πλάκα δεν έχει;
τα λόγια
που είναι μόνο λόγια
σκέτα λόγια
και πόση μεγάλη ιδέα έχουν για τον εαυτό τους;

Νομίζω χαμογελάω. Σήμερα για πρώτη φορά. Κάτι καλό βγήκε. Πάλι καλά να λες. Λες;
Στ' αρχίδια σου να λες.