θυμάσαι 7

τώρα

παράλυτος έτσι που είσαι

πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι μ' ένα μπαλόνι δεμένο στο λαιμό σου

θα σ' αφήσω στην μεγάλη κατηφόρα των παιδικών
των παιδικών
των παιδικών
των παιδικών
των παιδικών

ανάθεμα
των παιδικών
των παιδιών
των παιδιών το χάραμα
το χάραγμα
των παιδικών
πληγών
στα γόνατα
και στους αγκώνες

να λυτρώσει η άβυσσος το φως και η ψυχή σε απόμακρη απόσταση και σε απόμερη απόθεση
και τα καύκαλα
που βασανίζουν την υπομονή

δεν θα με πας εκεί που θες
δεν θα ακολουθήσω

θα σ' αμολύσω στην μεγάλη κατηφόρα της ρημαγμένης αθωότητας
και θα γελάμε τα κωλόπαιδα
όπως θα θρυμματίζεσαι στον τοίχο
σκορπίζοντας

ανεμίζοντας
και ελπίζοντας σε μια ανασύνθεση

αφού ο ήλιος δεν θα χαράξει
ποτέ ποτέ ποτέ
όμοιες πορείες

Ω μικρέ μου Φαέθωνα
Ω μικρέ μου Φαέθωνα
η πρώτη πτώση που με καύλωσε
στα παιδικά χαρακώματα
χορεύοντας στα πτώματα

Καλωσήρθες σκοτεινιά
κάτσε να φας να πιεις
να λησμονήσεις
α και μη παραλείψω να συστηθώ : Κίρκη η Γουρουνομάνα