μέσα στον πανικό μου καταμετράω τις απώλειες
μικρά παιδιά που προσπάθησαν να σηκώσουν κεφάλι
επιστρέφοντας βράδυ σπίτι
μην έχοντας ούτε μια αγκαλιά να τα παρηγορήσει
ούτε ένα πιάτο φαΐ να τα χορτάσει
κι η μέρα μου τελειώνει
κι η νύχτα αφιλόξενη για λογαριασμούς των ανθρώπων
υποφέρω την απραγία μου
σβήνοντας το φως σ' ένα ένα τ' άστρα τ' ουρανού
6.21.2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου