μονορούφι 9

μία μέρα λιγότερη από τις πόσες και τις τόσες χαζομάρες μέσα σε συνθήκες άπληστες εκ φύσεως και διαστρεβλωμένης συνειδήσεως να μουσκέψουν οι πατούσες μου με θαλασσινό νερό που ξεραίνει και καίει αργά το δέρμα να φανούν τα κόκκαλά μου λευκά σαν το τίποτα που λερώνει με το παραμικρό ψέμα για να καλύψει τη γύμνια του μπροστά στις κάμερες των ματιών τους των επιθυμιών και των αποδοτικών ανταλλαγών εξού και φτου και πάλι από την αρχή να μαρτυράω των φίλων μου τις κρυψώνες για να αποδείξω πόσο μαλάκας είμαι από την αρχή που δεν λογαριάζω κανένα τέλος που δεν αποδεικνύω την υπόστασή μου που περιορίζομαι χωρίς αιτία και μονοπολώ τη θλίψη αιώνων διατηρημένη στην εκφορά των λέξεων.