διάλογοι 8

μ' ένα μαλλί της γριάς και μ' ένα μπαλόνι κόκκινο
διαγράφεις απροσάρμοστη τροχιά
ανάμεσα στ' αστέρια και τα σώματα

οι πλανόδιοι ζηλεύουν το ανάλαφρο βήμα σου
και οι περαστικοί σιχαίνονται τα πόδια σου
κανείς δεν υποψιάζεται ότι είσαι κρεμασμένος και παρασύρεσαι

από ό,τι

ήταν

και το μυστικό
όπως και το φανερό
όπως το νερό
και το όνειρο
χλευάζουν τα λόγια και τον νεκρό



είναι το σπίτι μου άδειο
και οι αγκαλιές μου περισσεύουν

ξεπουλάω

κι αλλάζω παρά τη θέλησή μου

όπως κάθε μετανάστης κι εραστής που 'χει πολλά να χάσει

στην βαρβαρότητα των επιλογών και την αδιακρισία της αδιαφορίας
θα τους έλεγες φίλους
μικρά αδέρφια όμορφα κι αγέννητα
απαγκιστρωμένα

σώπασε δεν είναι η νύχτα που σε πονάει
είναι αυτός ο φωτεινός κακοήθης όγκος
που φουσκώνει
και ριζώνει μέσα στα μάτια μου
και στα μάτια σου

και τώρα θυμήθηκα ότι μου αρέσει να μοιάζουμε
αλλά το μυστικό και το φανερό
το νερό και το όνειρο
τον νεκρό χλευάζουνε



θα μας επισκεφτεί το τσίρκο
κι ας έχει χρόνια να βρει το δρόμο του στη γειτονιά μας
και θα 'χει μαλλί της γριάς και κόκκινα μπαλόνια
να τα μοιράζουν εκπαιδευμένα μαϊμουδάκια
για να 'χει άλλοθι η καλή πρόθεση

ο ελέφαντας
ο ρινόκερος
η καμηλοπάρδαλη
ο κλόουν
κι ο σαλτιμπάγκος

είναι φίλοι μου που πονάνε
στην προβοσκίδα
στο κέρατο
στο μακρύ λαιμό
στην κόκκινη μύτη
και στα μεγάλα παπούτσια

- θα ρθεις μαζί μου

- αν μου κρατάς το χέρι

- κι ας κλέψουμε εμείς το θέαμα απ' τους φίλους μας

- κι ας μας χλευάζουνε

- κι ας μην καταλαβαίνουνε

- κι ας φοβούνται

κάθε τσίρκο
κάθε κόκκινο μπαλόνι
κάθε όνειρο

δακρύζει

ανάμεσα στ' αστέρια και τα σώματα

κι ο νεκρός που τυχαία σκοντάφτεις πάνω του
για το μυστικό και το φανερό
το νερό και το όνειρο
κάτι θα 'χει να σου πει

χωρίς λόγια