escaping

λογική ακολουθία 13

ψαχουλεύω λίγα κέρματα στην τσέπη μου
μετά από δύο χρόνια είναι τρύπια κι όλο το ξεχνάω
ήδη από τώρα
και χάνω τα λίγα κέρματά μου
πάνω από το πεζοδρόμιο κάτω από την άσφαλτο
μέσα στις σόλες των περαστικών έξω από τον χρόνο που διαβαίνει

φιλιά δεν σώθηκαν

αστέρια λερώθηκαν

ύπουλα τα μάτια που μ' αγγίζουν

αγκομαχώ για λίγο ουρανό

αργά και προσεκτικά 17

ούτε τα ξενύχτια πάνω από το προσκέφαλο

ακέφαλο σχήμα

ερωδιός

μόνο το όνομα γνωρίζω
το σχήμα το υποψιάζομαι
την ουσία την αγνοώ

δεν έχει σημασία, λέω τώρα εγώ
εσύ θα μεγαλώσεις και θα πεθάνεις πριν από μένα, λες

φιλιά στα δάχτυλα που μ' αρέσουν και ένα κεφάλι έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου ανεμίζει σαν μια μπάλα άμμο και χάνεται, δηλαδή σκορπίζει για την ακρίβεια

κάτω από τη γλώσσα μου κρύβεται λίγη ζωή ακόμη
τόση όση χρειαστεί
και συ όπως και γω ξυπνάμε χωρίς να αλλάξουμε πλευρό

τώρα πλησίασε κι έλα κοντά μου
άλλη μια αγκαλιά θα σου χαρίσω
στο μάγουλο θα σε αγγίξω
όμορφη σιωπή στα μάτια μας κυματίζει

μικρέ μου κατεργάρη
ευτυχώς που τίποτα ανάμεσά μας δεν είναι εύκολο

παρότρυνση 20

να μη μου τα λες όλα
μόνο
να μου λες γι' αυτά που δεν θες να μου λες

και κάποτε θέλω
να μην υπάρχει κάτι που δεν θα θες να μου πεις

τώρα
πες μου ότι θα προσπαθήσεις
κι ας είναι αυτό το πρώτο που δεν θες να μου πεις

χαζούλη μου
ας είναι αυτή μια αρχή
ανόητη κι απλή

ο Γρηγόρης κι ο Πασχάλης (και) για μένα

σηκώνει τα χεράκια του για να φτάσει το χερούλι της πόρτας
προσπαθεί να μην κάνει φασαρία κι έχει γυμνά τα ποδαράκια του
είδε ένα όνειρο και φοβήθηκε
σαν να μην πρόλαβε να πει ένα σ' αγαπώ με τρεις λέξεις