απο ΚΑΛΥΨΗ 29

δεν μιλάω σε κανέναν για τις πεταλούδες που δεν άντεξαν το ψύχος

μπορεί στο άκουσμα αυτής της σιωπής να με κοιτούσες παράξενα

κι έχω ένα πρόσωπο ολόκληρο να με κοιτάει κατάματα

και γελάει, όπως τα μωρά σαν τα κοιτάξεις πολύ ώρα με σοβαρό βλέμμα

θα 'ρθει ο άνεμος καλπάζοντας πάνω από βουνά και θάλασσες
και θα ξεχυθεί αρτσούμπαλα πάνω στις κόκκινες πέτρες που κρατάνε τον ρυθμό
κι εγώ
όπως εσύ
όπως κάθε εγώ
και κάθε εσύ
βυθισμένος μέσα στην ανημποριά
θ' αρχίσω πάλι να τραγουδώ
σαγηνεύοντας το φως που ανέκαθεν περιφρονούσε τον άνθρωπο