3.07.2011

προς εσένα 22

δεν έμαθα ποτέ να φτιάχνω χαρταετό
νόμιζα θα σουνα πάντα εδώ
να σου κάνω παρέα
κάθε Καθαρά Δευτέρα πρωί
παρατηρώντας σαν μικρό παιδί
με πόση σιγουριά τα χέρια σου
κατασκευάζουν μια χάρτινη υπόσχεση

και μετά σε μια ακροθαλασσιά
να τρέχω ξυπόλητος στην άμμο
τραβώντας τα σχοινιά του
μέχρι να σηκωθεί ψηλά
μαζί με τα σύννεφα
μια χάρτινη υπόσχεση
ότι θα σουνα πάντα εδώ

κι εσύ
να γελάς
ενθουσιασμένος και
περήφανος
που δεν κατάλαβα ποτέ

περήφανος
που δεν κατάλαβα ποτέ

Δεν υπάρχουν σχόλια: