μονορούφι 14

κανονικά θα 'πρεπε με λίγη σιγουριά και μπόλικη αβεβαιότητα μουτζουρώνοντας τα μούτρα σου μιλώντας στον καθρέφτη και με λυγισμένα γόνατα κανονικά θα 'πρεπε με λίγη σιγουριά να τον έφτυνες κατάμουτρα μουτζουρώνοντας και μιλώντας συμπαθητικά παρακολουθώντας τα δυο του μάτια τα ματάκια σου τα κορμιά που στοιχίζονται πίσω από την απομονωμένη του ύπαρξη σαν σύνθλιψη σαρκίων και ψυχών αναγκασμένων να βιώσουν να τελειώσουν να τελειώνουν μ' αυτό το βάσανο.