αργά και προσεκτικά 26

επιδίδεται σ' ανήερους ευφημισμούς
γυρνάει την πλάτη του στον ήλιο

τα παπούτσια του είναι ακόμη λερωμένα

ζητάει συγνώμη που ενόχλησε

αν δεν προσέξεις θα τον ξαναδείς στο όνειρό σου

ασκείται σε λεκτικούς ακροβατισμούς

έχοντας χάσει την πίστη του στις λέξεις

μόνος του, σαν αδειάσει η αρένα

ψηλαφητά μ' όλο του το σώμα
μαζεύει σπασμένες ραχοκοκαλιές προτάσεων, λέξεων και συλλαβών

χασμουριέται αφήνοντας ακάλυπτο το στόμα του

παρατεταμένα εκπνέοντας καυσαέρια σκέψεων

επιδεικνύοντας τις κουφάλες των δοντιών του

καταφύγιο επίμονων φιλολογικών μικροβίων

ώσπου ν' αναγκαστεί βιαίως ν' ανασάνει και πάλι βαθιά
δήθεν για τελευταία φορά

υποκύπτω 29

το δίχως άλλο
τ' αμαρτωλά μου χέρια
στο φως που χαίρεται
το κακό που υπόσχεται
μια μέρα φωτεινή
το δίχως άλλο
αιμόφυρτος στο λόφο θα συρθώ

the seduction of symmetry #3

the seduction of symmetry #2

the seduction of symmetry #1

παρότρυνση 31

το κύμα με δάκρυα

γρατζουνάει το πέτο του

αφήνει λίγο τον ήλιο να κυλήσει στο πάτωμα

σαν νεκρός ή σαν ασπίδα χάλκινη που δεν κάνει θόρυβο

επειδή θα περίμενες να κάνει έστω και λίγο

δεν φοβάσαι

αλλά λίγο πολύ λίγο καυλώνεις

μόνος σου

-τι κοινότυπη ψεύτικη κι απατηλή και γνώριμη κι ανώριμη κι όμορφη έκφραση-

να μαρτυράς δηλαδή πριν να κατουρήσεις να λες Δόξα τω Θεώ

και μια φορά

μόνο μια φορά

να εγκαταλείψεις την προσπάθεια

να παραμείνεις αδρανής

μπήγοντας τα πόδια σου βαθιά βαθιά στο χώμα

μέχρι να νιώσεις τη θέρμη του φλεγόμενου μάγματος

παρότρυνση 30

μην περιμένουμε το πρωί

το πλοίο μας στην αλμύρα αφήνεται
κι η στεριά που αδημονεί
δεν είναι πια
φτιαγμένη για τα πόδια μας

τ' άλογα στ' αμπάρια
από τότε που τα ονομάσαμε
ανήσυχα ξεφυσάνε
βυθισμένα στ' όνειρό τους

μην περιμένουμε το πρωί
μέσα στα τόσα σύννεφα
δεν έχει ξημέρωμα σ' αυτή τη γη

πάρε τ' άλογό σου
σε περιμένω στην κουπαστή
με σφραγισμένα μάτια
να καλπάσουμε
πάνω στη μαυρισμένη θάλασσα
μαθαίνοντας κύμα το κύμα
τι θα πει ζωή

you can call it nature #3

you can call it nature #2

you can call it nature #1

προς εσένα 26

μεγαλώνεις

το πρόσωπό σου μουτζουρώνει ο χρόνος

μια μέρα τυχαία θα σε δω

δεν θα σ' αναγνωρίσω

δεν θα σε γνωρίζω

εγώ σε προστάτεψα απ' τον χρόνο

αλλ' εσύ μέσα του βυθίστηκες

μην πουν ότι δεν προσπάθησες

να βγεις νικητής

αλώβητος

ένας ακόμη θεός

που κι αν δεν τον ζαρώνει ο χρόνος

τον λησμονεί

όπως και να 'χει