απο ΚΑΛΥΨΗ 42

ανίκανος ν' απαλλαγώ από τον σεισμό που έπεται
από το φτερούγισμα που προηγείται
από το βλέμμα μικρού παιδιού στο βάθος του ορίζοντα
από τον χτύπο της καρδιάς βαθιά βαθιά στην πέτρα
ανίκανος να σμίξω με την ακούραστη επιμονή των κυμάτων
με το θρήνο της μάνας που ζαρώνει μπροστά σε μια φωτογραφία
με την αδιαίρετη επιθυμία να σκοτώσω και να σκοτωθώ
με την ανάγκη που δεν είμαι εγώ.

as a wish/as a curse

ερ Ω τηση 26

πειράζει που δεν έχω προορισμό
που έτσι ανούσιο και χαζό στέκω στο χαρτί
με μόνη ιδιότητα την ακατάλυτη επιθυμία να διαβαστώ
ακόμη κι εγώ, που τίποτα δεν προσφέρω, που πουθενά δεν ωφελώ
πειράζει που δεν είμαι τίποτα σημαντικό
και παρόλ' αυτά, αυτοαποκαλούμαι "ποίημα";
πειράζει που βαθιά μέσα μου το 'χω ως κρίμα
κι αν μπορούσες να μου 'λεγες αν σε πειράζει
που δεν σε γνωρίζω και δεν σε κατανοώ
αν σε πειράζει ως περιττό βάρος να σε ακολουθώ
αυτούσια γυμνή επιθυμία
σ' ό,τι ποτέ θα μπορούσα να οριστώ και να μεταμορφωθώ;

BREATHE ME OR FUCK ME