ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

η πανσέληνος δεν περιμένει
το απών σώμα
έχει όνομα
κι η πανσέληνος δεν περιμένει
απαιτεί
το αίμα
το όνειρο
την απελπισία που φυλάξαμε ο ένας για τον άλλο

ανίκανος ν' αντισταθώ
αφήνομαι
και μεταμορφώνομαι
στο τέρας που κρύβω κάτω από το δέρμα μου
η πανσέληνος δεν περιμένει
τα δόντια μου
τα νύχια μου
τ' ατσάλινο τρίχωμά μου
βρήκαν άλλο τρόπο
να σε ξεσκίσουν
η πανσέληνος δεν περιμένει
επιτάσσει
κι ό,τι διαπράχθηκε σήμερα
αύριο δεν θα 'χει ένοχο
μόνο πλανεμένα θύματα
που θα μουρμουράνε μέσα στα αίματα
το μύθο

η πανσέληνος δεν περιμένει

μέσα μου όρισες μια περήφανη Κασσάνδρα (προς εσένα 31)

γλυκέ μου Απόλλων, εγώ είμαι
η Κασσάνδρα είμαι
- δεν θα μπορούσα να 'μαι άλλη -
αυτή που αρνήθηκε τον έρωτά σου
αιώνια ευλογημένη
με την κατάρα σου χρησμένη
να παραληρώ στ' απολλώνειο φως λουσμένη
ανίκανη να πω
ανίκανη να μιλήσω
ανίκανη
μόνο ανίκανη
κοίτα με πόσο ανίκανη
να πω
αυτό που θέλω να πω
ευλογημένη να μην μπορέσω ποτέ να πω
στιγματισμένη από την άρνηση
που όρισε η αγάπη
διαβαίνω τα χρόνια και δεν έχω ένα λόγο καλό για κανένα

ό,τι είχα να πω το είπα πριν σ' αρνηθώ
τώρα σωπαίνω
και προμηνύω το κακό

un - easy #3

un - easy #2

un-easy

από τον Δημήτρη και τη Νατάσσα (και) για μένα

πόσο κουράστηκα να 'μαι εδώ 
ανάμεσα 
κάτω από τα σύννεφα 
πάνω στο χώμα 
στεγνός 
και φοβισμένος





Στρογγυλή Φωτιά : Δημήτρης Καρράς - Νατάσσα Μποφίλιου

Μες της αγάπης σου τον παγωμένο δρόμο
γλιστράω πέφτω και χάνω ότι έχω
γιατί ερωτεύτηκα το λιγοστό σου χρόνο
κι αυτό το λίγο που μου δίνεις δεν αντέχω
Κάνω ταξίδια με ιπτάμενα πατίνια
ψάχνω να βρω στον ουρανό τις απαντήσεις
θυμάμαι μου 'πες μέσα σ' όλη μας τη γκρίνια
αν μοιάσω λίγο με τον ήλιο θα γυρίσεις

Και τώρα φίλος μου έχει γίνει πια ο ήλιος
τον καλοπιάνω να μου δώσει λίγη λάμψη
μα αν πλησιάσω πιο κοντά του θα με κάψει
και αν μ' άδεια χέρια φύγω εσένα θα πειράξει
είμαι λοιπόν σε μία φάση αυτοθυσίας
για της αγάπης σου τ' ανόητα τερτίπια
και έχω με σένανε την ίδια απορία
πόσο αξίζει η ατόφια μας αλήθεια

Να γυρίσεις πια στα χέρια μου κοντά δροσιά γλυκιά
γιατί εκεί ψηλά η στρογγυλή φωτιά σε καίει αργά

απαρίθμηση 12

ο φόβος
το σαπισμένο μήλο
το κούφιο δόντι που κουνιέται
ποτέ δεν με κοιτάς στα μάτια
ο φόβος στον καθρέφτη
στα χείλη της κούκλας που κοιμάμαι αγκαλιά
στο ρόλο της εγκαρτέρησης
στη παροπλισμένη μου ευχή
ξεπουλημένη μ' αίμα δανεικό
ζωγραφίζω την απουσία
μέσα στο φως που προκαλεί φόβο

SEDUCING FEAR

ΘΥΜασαι 22

είχε βραδιάσει θα σου λεγα
αλλά η μάνα είχε ήδη αποκοιμηθεί
μόνη, στον καναπέ
με την τηλεόραση βουβή
να φωτίζει το πρόσωπό της

την σκέπασα
κι έκανα πως δεν άκουγα
το επώδυνο αργοψιθύρισμα της αναπνοής της

σ' ακολούθησα μέχρι τη θάλασσα
με χείλη ξεραμένα
μ' αδέξιες κινήσεις
με λόγια που δεν αρκούσαν

θυμάμαι τις σκουριασμένες κούνιες
να στριγγλίζουν όλο το βράδυ
παραδομένες στο θαλασσινό αεράκι

SEDUCING FEAR

ΚΟΚΚΙΝΟ 17

όταν εσύ
πάνω μου
σαν ανδρικός
βίαιος αφέντης
γινόσουν ο πατέρας
για σένα και για μένα

κι όταν εγώ
από κάτω
σαν ανδρικός
υποταγμένος σκλάβος
γινόμουν ο πατέρας
για μένα και για σένα

δεν ήμασταν πια τα παιδιά τους
μόνο οι πατέρες των πατέρων
για να σβήσουν όλοι οι κρυφοί πόθοι
σ' ένα επώδυνο τελετουργικό
με πρόσφορο τα γυμνά ανδρικά σώματά μας

SEDUCING FEAR

υποΚΥΠΤΩ 34

γρυλίζω
αλλά δεν έχω αστραφτερούς κυνόδοντες
ούτε καμιά δίψα για αίμα

μόνο γρυλίζω
παρατηρώντας τα σύννεφα
και μοιάζει σαν να ροχαλίζω

SEDUCING FEAR

δηλΩΣΗ 43

ανάμεσα σε σένα και σε μένα

είναι δυο σώματα

κακοποιημένα

SEDUCING FEAR

ΘΥΜΑΣΑΙ 21

στο στόμα με φιλούσες
μαμά
ρουφηχτά και ζουλιχτά και παθιάρικα, αγαπημένα
μαμά
αλλά ποτέ με γλώσσα
μαμά
κι όταν σου είπα "μη φοβάσαι, δεν θα μού σηκωθεί"
δεν με ξαναφίλησες κι ούτε στα μάτια με ξανακοίταξες
μαμά

SEDUCING FEAR

ΚΟΚΚΙΝΟ 16

στην αρχή τοποθετούσες κάπως αδέξια
τον δείκτη σου πάνω στα χείλη μου
για να μου μάθεις τη σιωπή
κι αφού έμαθα τη σιωπή άρχισες
να βάζεις ένα ένα τα δάχτυλά σου μέσα στο στόμα μου
χωρίς ντροπή

SEDUCING FEAR

αργά και προσεκτικά 29

σου τραβούσα επίμονα το μανίκι
και σε ρωτούσα τι χρώματα βλέπεις
μέσα στη θερμή ροή του αίματος

οιδίποδας ή τειρεσίας
προσφέροντας περισσή ικανοποίηση στο βλέμμα

θα καθαρίσω ό,τι λέρωσες
αδέξιο μίσος
παμφάγα ηδονή
ακονίζοντας με την τραχιά μου γλώσσα την κοφτερή ακμή
του μπαλτά

κόκκινα ζουμιά στην κατάψυξη
από φόνους που μας χρεώσανε
κάθε χρόνο
σε μεταλλικά σκεύη ν' ατενίζει παράλυτη
η σαρκοφάγα ορμή

να ερωτευτούμε
-μόνο έτσι-
να σε γευτώ πάλι
να 'χουν μια εξήγηση οι φοβισμένοι
που προσπερνούν τα πυρωμένα λιβάδια
με τις παπαρούνες

SEDUCING FEAR

ανακάλΥΨΗ 40

μέσα από το δάσος με χλευάζουν
κρεμασμένες από τα κλαδιά των πεύκων
ετοιμόρροπες
άγουρες γροθιές στα χέρια έφηβων απωθημένων

μ΄έπαιρνε το βράδυ
κι έχανα το δρόμο μου
μόνο γυμνός έβρισκα ένα μονοπάτι

γυμνός και κακοποιημένος

SEDUCING FEAR

λογική ακολουθία 25

μην κρύβεις την πείνα σου
αναίτιοι σπασμοί στην ραχοκοκαλιά
πληγώσανε το σώμα

έχεις μια λέξη στο στόμα
γκόλουμ! γκόλουμ!
τα πολύτιμα παιχνίδια σου ζηλέψανε όλοι

με μια μικρή λάμψη στο σκοτάδι να με καλεί
ορκίζομαι σε μια φθίση διαρκή
ν' αντέξω δίχως νόημα

SEDUCING FEAR

αποΚΑΛΥΨΗ 45

εγώ δεν έβαψα ποτέ τα χέρια μου με αίμα
μόνο στα σωθικά μου τα βούτηξα
που 'τυχε να χουν χρώμα κόκκινο

έτσι με παρεξήγησαν
για το κόκκινο στα χέρια
και με βαφτίσανε φονιά

για να μπορούν να σκοτώνονται ακόμη οι άνθρωποι
όμορφα, ωραία, ήσυχα κι απλά

SEDUCING FEAR

SEDUCING FEAR

SEDUCING FEAR

δηλΩΣΗ 42

είδα στο δρόμο σπασμένα ρόδια

μέσα σε μια έρημη πόλη
είδα στο δρόμο σπασμένα ρόδια

αθώα σπουργίτια και βρωμερά περιστέρια τα περιτριγυρίζανε όλο το πρωί
και μετά βγήκαν οι σκιές στο φως
κι αλαλάζαν ακατανόητες ευχές
μια παλιά συνήθεια των ένσαρκων στιγμών τους

αλήθεια λέω
είδα στο δρόμο σπασμένα ρόδια