αΝαΚαΛυΨη 41

ευτυχώς που υπάρχεις ακόμη εσύ

και θυμάμαι ότι κάπου μέσα μου 

στέκεται ασάλευτη και φοβισμένη

μια τόση δα απύθμενη αγάπη